Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
Maar zijn brief kon ik lezen; die brief lang verwacht zou me zeggen hoe het stond tusschen hem en mij. En ik weet het nu: Breed en diep is de kloof. Tusschen ons is alles voortaan.... "Deert u iets generaal?" Van Barneveld geeft in den beginne geen antwoord. Het blad papier heeft geritseld in zijn hand en viel op den grond.
Dit geldt ook voor de assonantie en het rijm: zij staan in gunste, en verschalken ons, als wij den waren zin van een spreekwoord trachten te achterhalen. De symmetrie in onze spreekwoorden, het streven om beide zindeelen aan elkaar gelijk te maken, als: "wat niet weet, wat niet deert", "komt tijd, komt raad", is wellicht een flauwe herinnering aan den bouw der beide Oudgermaansche halfverzen.
Ik kon hem niet veel daarop antwoorden, want ik wist niet wat een branding was. Maar niet slechts de branding deed het schip stooten en slingeren, ook de volle zee, die zeer onstuimig was, wierp onophoudelijk het schip van de eene zijde naar de andere. Mattia, die een geruimen tijd niets had gezegd stond plotseling op. Wat deert je? vroeg ik. Alles danst in me, en ik voel mij heel onpleizierig.
Die feestelijke stemming hindert ons, als wij een blik slaan op de mannen daar vóór ons, die de hangmat torschen, waarin het lijk van onzen ongelukkigen reisgenoot rust. Maar wat deert der natuur onze smart; en hoe zouden wij kunnen verlangen dat ook zij rouw droeg om ons verlies? Schijnt zij niet de volstrekt onverschillige en ongevoelige, in wier zielloozen boezem geen hart het onze tegenklopt?
Overigens liet zij evenmin aan Jean Valjean iets anders zien dan haar bleekheid. Zij toonde hem immer een vriendelijk gezicht. Maar deze bleekheid was meer dan voldoende om Jean Valjean bekommering aan te jagen. Soms vroeg hij haar: "Wat deert u?" Zij antwoordde: "Mij deert niets." En na een poos, alsof zij opmerkte dat hij insgelijks treurig was, hernam zij: "Deert u iets, vader?"
"Wat deert je, Anna?" vroeg hij, toen zij eenige honderd stappen gereden hadden. "Dat is een slecht voorteeken!" antwoordde zij. "Kom nonsens! Gij zijt hier welbehouden aangekomen en dat is de hoofdzaak. Gij kunt niet vermoeden, hoezeer ik op je hulp reken! Wat ik al niet van je verwacht!" "Kent gij Wronsky reeds lang?" "Ja, ge weet toch zeker, hoe wij hopen, dat hij Kitty zal trouwen?"
Toen hervatte de Samaritaan: "Bij wijlen is hij onrustig. Hij zou dan 't liefst willen ontvluchten, en hoopt op verlossing. Andere keeren lijkt hij kalm als een ziek dier, en ook wel heb ik hem heen en weer zien loopen in het donker, voor-zich-heen herhalend: "Wat deert het? Hij moet grooter, maar ik kleiner worden." Antipas en Mannaëi zagen elkander aan.
Er komen nog rijtuigen en ook zeer enkele voetgangers uit die richting naar deze zij. Neen, men zal haar niet bemerken. Maar al zou men haar zien en haar schaamteloos toespreken, ze zal hier blijven; immers wat deert het haar; zij wacht haar man! En hij zal komen.... ja, want die akelige voorstelling was een leugen, een zinsbedrog. Een siddering van verrukking doortintelt de arme vrouw. O Jezus!
Een oogenblik was Van Barneveld zich zelven geen meester; het boek wierp hij met kracht op de tafel, en een paar woorden, ofschoon bij het uiten gesmoord, ze mengden een verbolgenheid in die anders zoo waardige trekken, waaruit schier haat was te lezen. "Oom, wat deert u?" "Niets August."
Zie, de aad'laar laat de kleine vogels zingen, En wat zij er mee meenen, deert hem niet; Hij weet, dat reeds de schaduw van zijn wieken, Zoodra hij 't wil, hun zang verstommen doet; Dit doet ook gij het wuft Romeinsche volk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek