Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Maar toen ze de slotakkoorden had neêrgestoten in volle vuur, en ze, met een zekere koude door de leden, opstond en zich met een "dankje wel" naar Jozef keerde, toen had ze hem bleek en aangedaan zóo vlak achter haar vinden staan, dat haar haren langs zijn wang scheerden, en, onder het handgeklap en de bravo's van de menschen, had hij heel zachtjes tegen haar gezeid, dat hij zooveel van haar hield.
Dat kan te gemakkelijker, daar wij hier ten anker zullen blijven liggen, wanneer wij niet genoodzaakt zullen worden hen op de rivier na te jagen!" »Goed zoo!... Wij zijn dwars over den oever geposteerd, zoodat geen muis door kan!" »Nu, goed geluk!" »Dankje. Ik voor mij, ik zou liever in eene heerlijke kroeg van Jacksonville zitten!"
"Is die muilpeer zoo naar uw zin geweest, dat gij er dankje voor zegt? Daar hebt gij er dan nog een!" Dit zeggende voegde hij de daad bij het woord; doch doordien de Indiaan snel als een gedachte bukte en den slag ontweek, sloeg hij met zijn hand tegen de kast aan, tegen welke de Indianen leunden, en wel met zooveel kracht, dat de slag het geheele schip over gehoord werd.
Maar anders moest ik niet binnengaan... om je naaktheid, zieje! Hy was ook naakt... Wie toch? Prins Erik. Wil je die geschiedenis hooren? vroeg ze. Neen, neen, dankje wel! En geef me 't mutsje maar, en ga nu maar heen. Hy strekte de hand naar de muts uit, maar ze trok die snel terug. Ben jy 't jongetje dat van 't paard is gevallen? Wel zeker! Geef op, de muts!
M. KIIL. Je zei gisteren dat de ergste smeerboel van mijn looierij kwam. Maar als dat zoo is, dan zouden dus mijn grootvader en mijn vader vóór mij, en ik zelf vele jaren lang de stad verpest hebben als drie doodsengelen. Denk je dat ik die schande op mij laat zitten? DR. STOCKMANN. Dat zal u, helaas, wel moeten. M. KIIL. Neen dankje. Ik ben gesteld op mijn goeden naam.
"Nu, om jou mag ik maar lijden, Martin, dat het gindsche schip hetzelfde is dat we zoeken, dat we er het leven afbrengen, en dat jij bevorderd wordt." "Dankje, Rustig ik wou dat ik er ook op durfde hopen." "Ze hebben bij den wind gebrast, kapitein," riep de tweede luitenant uit de stengedwarszalings. "Wat dunk jou er van, Martin?" vroeg Jack.
Nou; de jonge wist van de prins geen kwaad. Maar de diender zeit teugen 'em: jonge, zeit ie, ga jij reis effen mee. Ik dankje vrindelijk, man, zeit den ander. Maar het holp niet, want de diender zei: maatje, zeidie, kijk reis effen wat ik hier onder me jas heb.
MEVR. ALVING. Als het noodig mocht worden. Maar het zal niet noodig zijn. Neen, neen, dat zal 't nooit worden! OSWALD. Ja, laat ons dat hopen. En laat ons zoo lang bij elkaar blijven als we kunnen. Dankje, moeder. Voel je je nu rustig? OSWALD. Ja. Dat is een vreeselijke voorstelling van je geweest, Oswald. Niets dan verbeelding. Al die emoties heb je niet kunnen verdragen.
Ze is ook zoo huishoudelijk, dat ik mij haast met niets te bemoeien heb, en..." "Daar, mama, is de parasol. Wilt u ze ook opzetten?" "Dankje, lieve Ambrosine! de zon is nu al weer een weinigje weg. Maar
Keetje streek het laken glad, schudde de kussens op, trok de dekens dichter om Elsje heen en zag er daarbij zoo vriendelijk en aantrekkelijk uit in haar helder katoenen japonnetje, met den keurigen witten boezelaar en het nette geplooide mutsje, dat Elsje het prettig vond om naar haar te kijken en met een dankbaren blik zei: "Dankje wel, hè, dankje wel."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek