Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
"'k Zal dan zeggen," hernam Berend: "da'k den Jozef al lang gemêjen heb. Of ie den boer bestêlt, da wee'k niet," wat zachter sprekende: "moar da'k dan dit, en dan dat, niet zie, dat weet 'k best." "Da's niettes!" zei Janboer wrevelig: "dat za'k van Jozef nooit gleuven; doar is de jong veuls te best toe.
Bladen I, bl. 66, 101, 103; II, bl. 1. De boer, goed geluimd, sprak haar toe: Witte wiêven wit! 'k Wol oe wal broan, maar hebbe geen spit; En um da'k neet hebbe en spit, Roop ik moar: witte wiêven wit! Hierop antwoordden de geesten: "Wacht tot da' we deene schoband to eknupt en doare' to erukt hebt". Maar de boer was zoo verstandig, niet te wachten, anders was het hem slecht gegaan.
"Da' pijpie, dat het me nou twee jare lang dag en nacht trouw gezelschap gehouwe ... behalve in me cel, want 'k had 't in me caleçon verborge, maar ze hebben 't me afgepakt, die ganneve ... Zóó intiem ben 'k daar in me schik mee, omdat 't precies mijn idee is, of je 't gedroomd had ... En 'k sterf nog liever, dan da'k wat verkoop of verlies, wa 'k van 'n ami intime as gedachtenis heb ...
Hij maakt groot lef en brengt me an bij die krijgsraad ... Ik spreek as 'n dolle stier van me af wat 'n wonder: d'r had 'r een an me wijfie geraakt! nou, en van da'k in Parijs dat Sjeneesche recht had geleerd, kon 'k netuurlijk die wet op me duim, zoo da'k met vlag en wimpel vrij wier gesproke met niks as twee dage prevoost. En hij?
"Toe 'k onder vier ooge met hem sprak, gaf 'k voor te zijn de burgemeester van Loosduine, en dat me paard stond Laan van Meerdervoort in de stalle van de heere X. 's Morgens bij 't ankleeje van mezelf zoo miek 'k 'm wijs èn 't te paard stijge, had ik blijkbaar me portemenee vergete, of da'k die na alle waarschijnlijkheid door 't rije in 't Haagsche bosch wellicht had kènne verlieze.
Toen hij trage en verrast, de oogen wijd openrekte om te zien wat er werkende was zoo vroeg bij zich in bedde, hield ze den grooten mei vóór hem uitgestoken met lachend blijde wezen: Jan, zei ze, 't was gister uwe avond en vandage is 't uwe dag, 'k ben blij, da'k u besteken mag! Hij greep den mei met beide handen en rook er aan.
Kom toch is hier!" "Mag dat, voader!!!!!?" schreeuwde Gijs, zóó hard, dat ze 't op straat best hooren konden. "Zeker!" riep Gerrit. Gijs liep op de teenen naar de deur, en sprong, alsof de dood hem op de hielen zat, van No. 72 in No. 71. "Zie jong," zei Gerrit, toen Gijs behouden binnen was; "doar zitten we nou, en 'k het 'en honger da'k schêl zie." "Ik ook," betuigde Gijs.
"Och zwijgt," knorde Charlot, maar een weinig daarna weer zoet, heel met haar eigen ingenomen: "En ik die altij' doecht begijn te weurre, 'k ben al blij da'k het noet ni geweurre ben, want wa zou Marieken hier zijn, zonder mij?..." "Awel," baste Pallieter, "'k zal ze bij ij late slape!" "Da' wil'k ni zegge," zei Charlot, en hier richtte zij zich op.
En dat moch', door mijn erg onverschillig, met me pruik en me baard door die kapper van 't gerecht na de laaste mode stiel Louis treize opgemaakt... En mèt da'k werom kom, gaat die deur ope, en daar komt mijn model in levende lijve binne, die echte generaal v. T. v.
Of dacht je soms da'k d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek