Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
"Watte?" zei Janboer den volgenden morgen, toen Berend, die op de deel aan den wanmolen had gezeten, hem iets aan 't oor was komen fluisteren. "Da'k den boer asteblief wel is sprêken wou," herhaalde Berend iets harder. "Sprêken?" hernam de boer: "Wat hei'j dan?
Zeg 'm dat ie dankboar mot zin da'k 'm giesteren oavend liet ophoalen." Geurt trok de schouders op en ging. "En ik zeg oe dan da'k 'r sprêken wil!" klonk het eenige oogenblikken later voor de kamerdeur; en eer dat Geurt 't gebêteren kos, stond de kerl uut het geitenhok, vlak veur de toafel woaroan Deine in den biebel te lêzen zat.
"En tòch ... toe, toe is dat alles ten goeie gekeerd ... door 'n vrouw die mijn liefelijke hart verstond, 'n vrouw as 'n engel ... "'t Was de veertiende Juni. Toe sting ik in Scheveninge weer op de straat, met me heele armoeiïge lijf ineens in die zon. Buite de poort, in die lange laan van hooge groene boome, da'k van duizeligheid niet en wist of 'k links dan rechts af zou slaan.
De man, die de deur opende, zag er ook al tamelijk soldaat-achtig uit, maar op Pauls vraag, of de kerperoal of de miejoor tuus was, kreeg hij kort ten antwoord: "Ik ben cipier. Wat mot je....?" "O, zoo! sepier van de mileteeren," zei Paul: "dan mo'k oe zeggen, da'k as soldoat noar d'Oost wou. Umda'k er een buuten zag loopen, docht ik wel da'k hier terecht zou wêzen."
Maar toe ze dat morke, werd ik na 't huis van detensie in Leie verzonde, waar 't nog beter gesteld was. Want daar zit je gemeenschappelijk, en ik raakte er vrinde met één, die tien jaar had. Beste man, alleen erg an koning Alcohol verslaafd, wat dan ook z'n dood is geweest ... Poosie geleje, da'k net toevallig weer niet in de cel zit, spreek ik ze broer.
"Toe vroeg d'r 'n man: "waar mot jij heen?" 'k Zeg: "na de watertore", want hij zag niet da'k uit de bajes kwam, zoo netjes gekleed as 'k was in dat zwarte pakkie van mijn domenee. En dus doende kom ik in dat eerste 't beste café an, van de andere kant as uit dat groote Huis. En om nog minder in de gate te loope, vraag 'k een kop koffie.
... "De rhumatiek is me naar binne geslage." "Doet dat pijn?" "Nou hoor! Me hart klopt soms verschrikkelijk... en dan krijg ik 't zoo benauwd"... "Ze dachte eerst da'k dood zou gaan." "Was jij d'r bang voor?" "Ikke?... Nee... Je legt hier w
"Hoef jij niet te zoeke" keek de vagebond mij aan met dédain "want dat vind je nooit as ordentelijk mensch. Toch kan je d'r dag en nacht van voren en van achteren in. Drie maal tikke. Vraagt zoo'n portier: "Kom jij pas uit de bajes, da'k jou nog nie kan?" Laat ik effe drie ontslagbrieve zien.
Hij grijnslachte nijdig: "Haha! ge mient da'k van niets 'n wete! Ge mient da 'k niet 'n wete da g'in heur testament stoat! Nondedzju, ge zij mis, zille! 't Geld! Hier! Afgeven, zeg ik ou!" Zij schrikte hevig en staarde hem met toenemende angst en ontzetting aan. Hoe wist hij? wie had hem kunnen zeggen...? Maar hij wist het, zooveel was zeker; hij wist het en hij eischte het op.
We hadde daar zoo netjes onder mekandere gezete; 'k had echt 't sjegrijn in me lijf. Ja, gedurende de appèldage hadde ze me wel tien maal gevraagd, da'k nog geen uitsluitsel wou geve, om rede ik 't daar zoo fijn na me zin had ... Maar toe', zukke roetgooiers!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek