Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
"Toe 'k onder vier ooge met hem sprak, gaf 'k voor te zijn de burgemeester van Loosduine, en dat me paard stond Laan van Meerdervoort in de stalle van de heere X. 's Morgens bij 't ankleeje van mezelf zoo miek 'k 'm wijs èn 't te paard stijge, had ik blijkbaar me portemenee vergete, of da'k die na alle waarschijnlijkheid door 't rije in 't Haagsche bosch wellicht had kènne verlieze.
Eline had haar hart weten te winnen, door een zekere, allerinnemendste wijze, waarop zij met oude dames omging, iets in haar toon van spreken, in haar kleine attenties, iets als een geur van eerbied, die der oude vrouw weldeed. Eline ging weêr terug door de Javastraat naar de Laan van Meerdervoort, en vond mevrouw Van Raat alleen, in haar hoogen stoel, de handen gevouwen in den schoot.
O, Lientje en Nico moesten absoluut met mama gaan wandelen; mama was al wanhopig, dat de oudsten uitgingen. Ik had ze niet meê durven nemen! sprak zij lachend. Die goede mama! Zij waren door de Laan van Meerdervoort op den Scheveningschen weg gekomen en sloegen dezen in. Er waren weinig wandelaars.
Mathilde dacht aan een dergelijken dageraad, nu tien jaar geleden.... Zij wischte echter hare tranen af. Zij hoorde bellen en Willem in de vestibule loopen. En ze hoorde hare moeder zeggen: Zeg aan den koetsier van mevrouw Van Raat, dat hij terug rijdt om meneer Paul te halen! Maar meneer is niet in de Laan van Meerdervoort; meneer is bij meneer Verstraeten. Gauw, Willem.
Zij was vermoeid van elken tred met haar verlakte schoentjes, die vol modder liepen, en telkens aan haar voet dreigden te ontslippen. En zij had kunnen sterven van rampzaligheid, van armoede, van gebrek.... Maar zij moest voort, voort en zij kampte door met het monster en won telkens een pas verder. Zoo bereikte zij de Javastraat en sloeg zij rechts om, naar de Laan van Meerdervoort toe.
Opzettelijk had zij het huis van de Laan van Meerdervoort vermeden, uit een gevoel van kieschheid, gemengeld met weemoed en schroom. Nu mevrouw haar echter verwachtte, meende zij hieruit te moeten opmaken, dat Pauls moeder niets wist van het aanzoek haars zoons. Daarbij toonde Paul zelve zeer duidelijk, dat hij het verleden wenschte te vergeten.
Mevrouw Verstraeten was bij Lili, die zwaar koude had gevat, thuis gebleven, terwijl Marie en Frédérique met Paul en Etienne, de schaatsen over den schouder, naar de IJsclub aan de Laan van Meerdervoort waren getogen. De oude heer zat te lezen in de warme serre tusschen het glanzige groen der aralia's en de palmen.
Hij woonde met mevrouw Van Raat in de Laan van Meerdervoort samen. Zij, eene oudere zuster van mevrouw Verstraeten, was eene deftige dame met peinzende, lichtblauwe oogen, met eenigszins ouderwets opgemaakt, zilvergrijs haar, en met een waas van berusting en vermoeidheid over geheel haar wezen verspreid.
Bij elken lichtstraal der lantarens, die zij voorbijreden, zag Paul Eline roerloos achterover liggen, met de handen voor het gelaat, haar boezem geschokt door een stillen snik. En zij zwegen steeds. Het was over tienen, toen het rijtuig voor het huis in de Laan van Meerdervoort stilhield. De palfrenier belde, men deed open. Zij stapten uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek