United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze arme man kon alles verdragen: schrale spijs, een hard bed en, naar de mate zijner jaren, harden arbeid. Hij had geen eigen huis, hij zou geen eigen graf hebben: o had hij dan ten minste de zekerheid dat zijn allerlaatste gewaad het zijne wezen zou! "Meheer begrijpt wel!" ging hij, eenigszins schor, voort, "dat daar die twaalf gulden voor was. Het was veuls te veul.
"A zoo lief kind! wat is er?" zei de jonker, vriendelijk knikkende. Doortje, die nooit tot zoo'n edel mins gesproken had, vond het veuls te gek, om hum maar glad-af jonker te nuumen en antwoordde aarzelend: "Och mienheer de jonker, of Bart ook hier is?" De jonker glimlachte, en zei "Maar kindlief ik weet niet van wien je spreekt?" "Van Bart die bij zien grootvoader t' huus is," hernam Doortje.
"Zij de gek, deêrn, 't is en mins in en bêrevel; houd, em moar èns en borrel veur, dan zulde èns kieken!" antwoordt een jonkman, die achter haar staande, plotseling zijn arm om haar middel slaat en, terwijl hij een kus op haar frissche koonen drukt, vraagt: "Goa-de mee der in, Leen? Ik betoal." "Ik wil wel meegoan, moar dat gekus kun-de wel loaten; 't is nog veuls te vroeg."
En de tuinman roept hem, met zijn hark dreigend, na: "As ge 't hart hêt om ooit weer hier te kommen, dan sloa 'k oe de been' stuk, begriept-de?" en in zichzelven zegt hij: "De jongejuffer is veuls te goed om met zoo'n jong nog proatjes te maken;" en Dorus naziende: "'t Is toch en miserable bult, as je 'em goed bekiekt."
Karel echter liet niet af, de chef was er bij, en hoewel Gijs beweerde: dat 't veuls te vrindelik was, pakte Karel den zak en wipte als een springend konijn, de breede trappen op. "Volg maar heeren," zei de Hotelhouder: o de garçon zal u den weg wijzen." Gerrit, die zich in vredesnaam den titel van heer maar liet welgevallen, volgde den wippenden garçon en Gijs volgde zien voader.
Berend herinnerde zich zeker niet meer, dat ie ens toen de boer ziek was, met de weit noar de merkt was gewêst en toen 'en kwartje op 't mud minder had thuus gebrocht as ie beurde. "Neen," vervolgde Berend: "dat kan 'k niet, en doarom mo'k den boer nou moar zeggen wa'k weet." "Dat zou tied wêzen," zei Janboer: "ge proat mien al veuls te lang."
"'k Zal dan zeggen," hernam Berend: "da'k den Jozef al lang gemêjen heb. Of ie den boer bestêlt, da wee'k niet," wat zachter sprekende: "moar da'k dan dit, en dan dat, niet zie, dat weet 'k best." "Da's niettes!" zei Janboer wrevelig: "dat za'k van Jozef nooit gleuven; doar is de jong veuls te best toe.
Woord Van De Dag