United States or Antigua and Barbuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik zeg je, hij zal niet komen omdat ik hem niet liet roepen. Tot straks." "Maar pa, om Godswil!" "Gods wil is niet de leugen, Coba. Spaar me. Je weet wat ik, sinds ik dat Liederenboek moest vinden, aan mijn eenig kind te vergeven heb, en dagelijks bid dat de Allerhoogste rechter haar vergeven zal. Laat me gaan. Nee, weerhoud me nu niet." "Och papa, mijn lieve papa!" "God zal je vergeven Coba.
"Nee, 't kind is veel te verkouden," besliste Coba, het andere eerste-jaartje, dat en pension leefde bij 'n groote, gezellige familie. "Ga met mij mee; mevrouw heeft zeker thee, en dan kan 'k je 'n kleedje laten zien, dat 'k voor haar wil maken." Go schudde 't hoofd: "Nee; 'k ga maar dadelijk naar huis. Zoo ellendig zulk weer, als je net zoo verkouden bent.
Ze bleven op de gracht heen en weer loopen, telkens inkijkend door 't raam, of hij er nog niet was, vingen Eduard en Lize, en Coba en Francis en Beerenstijn op, die allemaal belangstellend wilden komen vragen, zoodat er 'n lange rij voortdurend heen en weer trok onder groote belangstelling van de buren, daar ze in hun jeugdige luchthartigheid allemaal, behalve Han, zoo nu en dan de ernst van 't oogenblik vergaten.
"Ah zoo Coba," zegt Van Barneveld die aan 't schrijven was: "ik dacht al, 't is kwartier voor twaalven; 't werd tijd. Om twaalf uur moet Hendrik er mee weg." "Hendrik komt pas uit de stad terug pa. Ik wou 'm zelf even brengen. De uwe is immers klaar?" Van Barneveld ziet haar verwonderd aan: "Ja, hier is mijn brief, maar wou jij dien naar de stad brengen? Eer Willem de paarden klaar heeft, zal..."
"Wij hebben een heel goeie dokter," zei Coba zacht, "dokter Buys van de Hoogewoerd." "Zou ik maar aan tante schrijven?" vroeg Go, òp. "Wel nee, dat hélpt niet." Han trommelde ongeduldig op de ramen... "Ken-je hier nu geen oudere dame, Go, de moeder van 't een of ander meisje, of 't kan me niet schelen wie, die je 's raad zou kunnen geven." "Ik kon naar Mies de Bruin gaan; die woont hier."
En instede van blijdschap daarover, heeft hij een zonderlinge koelheid bespeurd, terwijl ooms bepaald verzoek: dat Eva vooreerst niet op De Zonsberg zou komen, de maat heeft volgemeten. Ja, met reden mocht ook August over teleurstelling klagen. Die overhaaste terugreis, wat heeft zij goeds gesticht....? Niets! Een enkel recept, een enkelen raad heeft hij aan Coba mogen geven, dat was alles!
De sterkste." En dan opeens als 'n besluit: "Maar als die niet eens kon blijven leven, hoe moeten wij 't dan uithouden, die zooveel minder zijn?" "Frits," zei Coba met nadruk, "het is dwaasheid, wat je zegt."
"Echte kinderen," dacht Go, "en 't is eigenlijk enorm flauw"; maar ze genoot van het "schooltje", fluisterde giechelend met Coba over Hoefman's onschuldig-verwonderd gezicht; tot ze weer bedacht, dat ze op moest letten, en, haar gloeiend gezicht in de tintelende handen, zich naar den professor wendde: hoe lief van 'm, dat hij om haar gelachen had, en niet boos was geworden, toen de jongens zoo lang bleven voetenvegen in de gang.
"Niet Coba....? 't Is me telkens alsof ik iets van amandelen drink." Jacoba heeft het glas aangenomen en proeft de laatst ingebleven droppels: "Hé dat moet toch verbeelding zijn lieve pa. Ik proef.... nee, ik proef er niemendal van." "Diezelfde smaak was gisterenmiddag ook aan de...." "Aan de rijst. O ja, dat hebt u gezegd.
De juffrouw stond met Lou en Coba in de voorkamer te praten, en ze zwegen allemaal, toen ze binnenkwam. "Heeft ze nog iets noodig gehad?" "Nee, ze ligt stil; ze heeft erge pijn overal. Komt Mies 'er moeder nog?" "Nee, ik heb den dokter gehaald." "Wie?" vroeg Coba, maar dat wist ze niet; had niet naar den naam gekeken.
Woord Van De Dag