Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
"Dat zal van het antwoord afhangen. Dezen morgen heb ik erheen geschreven." Tot Eva, wier bewegingen hij onwillekeurig heeft gevolgd: "Ik geloof dat je de verkeerde bus hebt nichtje; in die grootere is de gewone thee, van de fijne doet Coba er tenminste gewoonlijk maar zeer weinig bij. We zijn onder ons."
In de slaapkamer vergaderden ze nóg 's "en petit comité": de juffrouw met de twee oudsten, Coba, Francis, Lize en Go. Else lag 'n beetje te lachen, gerustgesteld, maar verveeld, dat ze vast niet voor Zondag er uit mocht. "Ik geloof wel, dat ik niet eens kan; maar 't is toch 'n akelige boel." De juffrouw knikte veelwetend, en troostte: hoe lang influenza soms duren kon....
"En die steen.... dat is....?" zuchtte Eva. "Ja dat is ons nieuwe graf;" bevestigde Coba: "Daar rust nu die goede August, in de schaduw van Donerie's monument." Eva sprak niet. O, dat woord moest haar ziel wel treffen: "In de schaduw van Donerie's monument!" Jacoba zweeg mede. Zij had haar doel bereikt.
Welzeker, Helmonds voorschriften, en vooral van de koudwaterbaden, zouden zoo nauwkeurig mogelijk worden opgevolgd, maar hij zelf moest nu vooreerst wat op den achtergrond blijven. Hoe minder Coba aan haar ongesteldheid werd herinnerd, en ook aan de personen die ze in den laatsten tijd had ontmoet, zooveel te beter scheen ze zich te gevoelen.
Jasses wat een zwager. En als i z'n witte vest aan had! En die oogen. Zoo echt een heer, die bij den weg naar nix anders kijkt dan of i ook een kennis tegen komt. En zoo slap. Hoe kon Em tegen zoo'n man aanstaan! Zij leunde nog liever tegen een dennestam. Nee dan was Coba heel wat beter af. Zoo'n man als een zee!
De takken van het akkermaalshout bezijden den straatweg zwaaien, door den sterken wind bewogen, soms als dolzinnigen heen en weer, en vangen het slik op, 't welk het voorbijjagend rijtuig van De Zonsberg doet opspatten. "August treft het slecht Coba." "Droevig weer pa." "'t Was óók zulk een weer toen ik met je lieve moeder naar 't stadhuis reed.
Aha nicht, hoe vaarje?" zegt Van Barneveld en drukt Eva's hand die in keurig licht glacé is gesloten: "Ga zitten. Tante Hermine is juist met Coba naar boven gegaan. Kh'm! Wat meende je met "staat van beleg"?" "Och.... u hadt immers te kennen gegeven dat het beter was indien Eva nog een acht dagen wachtte met hier te komen; en, daar die acht dagen nu juist om zijn...."
"Nee tante, ik wil veel liever nog een eindje meewandelen;" zegt ze zoo levendig als haar mogelijk is: "August moet het goede nieuws hooren." "Ei, goed nieuws Coba?" "Zeker. Toen ik van morgen wakker werd en de zon zoo vriendelijk zag schijnen, toen voelde ik mij eensklaps zoo verruimd en gesterkt, alsof mij in den laatsten tijd volstrekt niets gedeerd had. Niewaar tante?"
"Maar.... maar m'n beste vriend, hoe zou die....? Ja! wat zijn capaciteiten betreft; maar hoe zou ik neef bij juffrouw Coba kunnen zenden om haar borst te kunnen onderzoeken. Doch niewaar, als er iets van aan was, dan zoudt u en mijn vriend Helmond het weten. Zie 't was een idee. Ieder mensch heeft zoo zijn aanleg voor eenige kwaal."
"Om papa maar dadelijk te toonen dat ik mij zoo veel sterker gevoelde," herneemt Coba: "ging ik terstond naar de piano en zong het stuk van.... Donerie je weet wel dat erg sentimenteele als een lijster. Niewaar tante?" "Ja bespottelijk, terwijl ze gisterenavond alleen bij 't hooren van eenige piano-accoorden uit de verte, reeds geheel van streek raakte."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek