Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
't Een of 't ander is waar, heeft Eva beweerd, óf oom Van Barneveld en tante Hermine hebben een overdreven zorg voor Coba misschien een zorg die eer nadeelig dan goed voor haar is, óf en Eva heeft hier sterk op gedrukt of oom Van Barneveld toonde maar al te zeer, dat hij was 'tgeen zij reeds vroeger gevreesd heeft: haar tegenstander, haar vijand, hoewel ter wille van den geliefden neef, een vijand met het zwaard in de scheede.
Aan Jacoba beloofde hij, voor dien ouden man iets te zenden 'tgeen hem weldadig kon zijn. Ja, nu is 't hem alles weer klaar. Die oude man heeft een hartkwaal en Coba zal hem ongemerkt in 'tgeen hij gebruikt een geneesmiddel toedienen.
't Komt uit zooals hij vermoed of in stilte gehoopt heeft: de overspanning van het oogenblik heeft zijn dochter die "onpasselijkheid" bezorgd, en, zullen die malle kuurtjes zich niet herhalen en alzoo het delicate gestel op den duur niet verzwakken, dan dienen alle sterke inspanningen vermeden te worden, en moet Coba vooral niet meer zingen.
"Jawel tante, ik voelde me juist van morgen weer heel flink." "Och kom, is dat waarlijk zoo? Ik dacht dat je het maar aan je pa zei om hem gerust te stellen. Je bent toch erg bleek, lieve kind." "Vindt u tante; ik ben altijd bleek, dat is mijn natuurlijke kleur." "Ja maar Coba, je oogen staan waarlijk een beetje flets.
Zoo dat schrijven aan August op zich zelf niets beduiden mocht, dat zonderlinge wantrouwige wegrukken van den brief toen hij het couvert er af wilde doen, dat zegt iets meer.... ja! dat zegt veel veel meer: "Ah zoo Coba, is er nu een ander couvert om?" "Ja zonder lak. Ik had het heele couvert kunnen weglaten omdat u hem insluit; maar, nu het er weer om is, nu kan het zoo blijven niewaar?"
Met Gods hulp zal hij verder heerschen "over den boozen geest die hem te vervoeren zoekt". Helmond vervolgt: "Al moest het waar zijn wat u ten opzichte van Coba hebt vermoed, is het dan Eva's schuld dat ik haar tot vrouw koos, terwijl ik de goede Coba toch nooit met zulk een liefde zou hebben bemind?
't Was in 't laatst van Maart toen de tijden vol waren. Den heelen dag hadden ze drukproeven nagezien, Dora en hij, heel droog en zakelijk. Coba logeerde met Bobi in den Haag bij een rijke nicht uit Indië. Zij hadden beiden eenige dagen vrij genomen van kantoor. Om vijf uur had ze thuis gegeten en daarna was ze nog even teruggekomen, om 't werk af te maken.
Of Coba ook tuurt door het zeer smalle venster naast de deur, zij ziet hem niet meer; zelfs de uiterste einden der stoepleuning zijn in den mist onzichtbaar. Nu tuurt ze niet langer. Een heete tranenstroom heeft haar het uitzicht geheel benomen. 't Had weinig gescheeld of dokter Helmond ware door den boom van een rijtuig getroffen.
En wat schreide kleine Coba toen ze hen daar zoo koud en zoo bleek zag; en hij de pleegvader hij voelt nog dat inwendig beven, 'twelk hij nooit te voren gevoelde; en 't is hem nog als biggelt de traan langs zijn wang terwijl hij bad: "O God, laat het rood terugkomen op die kaken en de ziel weer in die oogen blinken; ik heb die jongens zoo lief!" Ja, dat zijn oogenblikken die men nooit vergeet.
't Ligt in den aard der zaak dat je niet meer zoo dikwijls zult hier komen en dat ze je dikwijls zal missen. Coba houdt veel van je, August. Bij al wat we nu te observeeren hebben, zal het haar mede goeddoen dat die zaak nu morgen maar afloopt. Ze wil voor geen werelds-geld thuis blijven. 't Zou misschien beter zijn...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek