Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Zwijgend zit Van Barneveld nu een geruimen tijd binnen zijn lievelingsverblijf op een tuinstoel, met den blik, door de openstaande glazen deuren, over het smalle balkon der serre, in het tintelend verschiet. Wie heeft hem geroepen? "Ah Coba, ben jij het! Wat is er?" "Komt u ontbijten lieve papa? 't is al een kwartier over den tijd." "Hé een kwartier.... Ei! Geef me den arm kind."
In het Fransch vervolgt Van Barneveld tot den neef die hem een dankbaren blik had toegeworpen: "Toen Coba mij deed gevoelen dat de familie Armelo mijn weigering aan een dwazen trots zou toeschrijven, toen heb ik fiat gezegd. Als men mij maar vergunnen wil om niets anders dan het zeer gewone te gebruiken, en niet later dan om zes uur naar huis te gaan. Convenieert dat de familie?" "U bedoelt oom?"
't Was een natuurlijk gevolg van dat fatale zingen onder 't klimmen; maar ik meende toch dat ik verplicht was je 't eens te zeggen. Omdat ze niet sterk is moet ze alle zotte efforts vermijden, dat is mijn opinie....?" "Klaagt Coba nooit over pijn op de borst oom?" "Nee, ze heeft een delicaat gestel, maar klagen doet ze nooit!" Weer naar buiten turend: "Je ziet er geen kwaad in, niewaar?
Zij dacht hoe een lieven man haar zuster had en dat 't goed was van haar zwager te houden. Hij was toch haar broer. En een dichter. Dat had Coba haar verteld. En een dichter dat was een van hen, die God lief had. Dat had ze in een boek gelezen. Ze was nu zoo oud, dat ze verheven boeken las met een mondje vol chocola en de rest van de reep op 't tafeltje. Als zij ook eens dichten kon of schrijven.
Helmond echter heeft in het blosje van een zenuwachtig meisje, en vooral na 'tgeen er gisteren gebeurde, niets vreemds gevonden. Hij wenschte van Coba te hooren of ze zich beter gevoelde, en hoe oom het maakte. Straks was hij in tweestrijd met zich zelf geweest of hij even enpassant De Zonsberg zou aandoen, maar, had ervan afgezien.
"Kom dames!" vroeg Hoefman, en Go liep met Lou en Coba stralend naar buiten, als verblind blijvend staan van al den glans om haar heen, want jubelend was de zon doorgebroken, en deed de takken glinsteren als facetjes van diamanten.
Zij wist wel, dat Sprotje niet genoeg dekking had, maar zij wist ook, dat zij alles wat daarvoor in aanmerking kwam al bij Christientje en Coba op bed had moeten geven, en dat er van iets nieuws koopen dat winter geen sprake kon zijn.
't Was haar alsof ze tranen zag. "Je hebt immers nog eens ingenomen voordat we uitreden?" "Ingenomen?" zegt Coba verstrooid: "Ik geloof.... Nee ik heb het vergeten pa." "Je bent tegenwoordig waarlijk nog al vergeetachtig Coba. Straks moest ik je nog roepen toen Willem al vóór stond; 't was twee minuten over den tijd.
"Ja, je hebt het tenminste dadelijk gezegd Coba." "Nog vóór het ontbijt was ik al beneden, en vroeg aan pa of hij dat plan van De Godesberg niet zou willen opgeven, wanneer hij werkelijk zag dat ik beter werd. En papa heeft het dadelijk toegestaan!" "Ja lieve Coba," valt de tante in: "dat was een beetje heel zwak van papa.
De generaal maakt een beweging met de hand, ten teeken dat hij de beleefdheidsformule heeft gehoord. "Wat dee jelui in de zaal Coba?" "Pa, ik heb...." "Coba heeft er mij een nieuw bewijs van haar liefde gegeven oom. Ze vertelde mij dat u ingevolge haar verzoek, wilt terugkomen op uw besluit, en morgen na de trouwplechtigheid het déjeuner zult bijwonen, waarop de familie Armelo u had genoodigd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek