Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Hij nam dien op, zooals hij deed den avond van afschuw, toen hij voor het eerst de verandering bemerkt had op het noodlottig portret, en nu blikte hij met vochtige oogen in de gepolijste diepte.
In een opgewonden gemoedsstemming liep hij het vertrek op en neder, en toen hij eindelijk onwillekeurig naar den vloer blikte, ontwaarde hij eene rol papier, die dicht bij de deur lag. Alonzo was begeerig te weten wat deze papieren zouden bevatten.
Dwalend en flauw blikte hij op degenen die hem kwamen verlossen; zijn zwakke wimpers hadden geen kracht meer om de verduisterde oogappels voor het gloeiend zonnelicht te behoeden. Jan Borluut herkende de ongelukkige Adolf van Nieuwland. In allerhaast deed men de riemen van zijn harnas los; men hief zijn hoofd uit het slijk, en bevochtigde zijn lippen met verkwikkend water.
Vandaar blikte ze naar het kindje en, daar het sliep bevallig, liet zij eene stilte komen, waarbinnen het getik van het schouwhorloge als een trage regen neerdruppelde. Zij kon zich zelf moeilijk rekenschap geven van de zonderlinge gevoelens die, dikwijls met eene scherpe raakheid, massale gestalten werden in de wereld van haren geest.
"Ik wilde...." Hij zweeg een oogenblik, maar plotseling herinnerde hij zich Kitty en al het voorgevallene, en vastberaden blikte hij hem in de oogen en zeide: "Ik heb de paarden voor u laten aanspannen, gij komt nog bij tijds voor het vertrek van den trein." "Hoe meent ge dat?" begon Wesslowsky: "Wie zou wegrijden?" "Gij, naar het spoor!" zei Lewin norsch. "Ik? Wat is er dan gebeurd?"
»Is je vader uit?" fluisterde Justus; en hij blikte daarbij zóó geheimzinnig rond, dat het meisje van ontsteldheid geen geluid kon geven. Zij knikte slechts bevestigend. »Kom mee dan!" hernam de ondermeester, haast gebiedend. Zwijgend rees zij van haren stoel. Justus liep haastig vooruit, het kerkhof op, en verdween achter de ruïne. Marieken achter hem, wat langzamer.
Ze was nog niet van hare verwondering bekomen en blikte naar Sörge, die tegen de hooge venstergordijn aanleunde. Het was op dit oogenblik zoo stil dat men, daarbuiten, eene plotselijke windvlaag hoorde aanzoeven. Meteen knetterde een natte hageling hard tegen de ruiten. Hee! is dat regenen? vroeg Francine.
Een tempel van Poseidon, rustende op een onderbouw van dat prachtige roode marmer, dat uitsluitend aan de groep van den Taygetos eigen schijnt, blikte weleer van deze rotshoogte op de zee neder, als een waarschuwing en eene vertroosting tevens voor de zeelieden, die daar beneden met de golven worstelden en uit wier hart zeker menigmalen eene bede tot den god is opgestegen.
Andermaal was alles stille en men hoorde heel verre 't geronk van de hooge stad, den galm van haar late pleizieren. Een tijdeken bleven Goedele en Ameye op den drempel staan. 't Schoot haar plots te binnen dat Justa misschien op den loer was gezet, en ze staarde links en rechts den nacht door. Ze zei, opdat hij ook zou rondblikken: Geen ziele op weg.... Hij blikte rond. Geen ziele....
Soms stond hij plotsling stil, blikte om zich heen en naar den hemel op, met diepe zuchten.... Hij kon het nog niet aan, zijn nieuw geluk.... Hij was beklemd van dankbaarheid, genot en liefdevolheid.... Nooit had hij zóó het leven liefgehad.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek