ontsteldheid

Bijgewerkt: 14 juni 2025

»Is je vader uit?" fluisterde Justus; en hij blikte daarbij zóó geheimzinnig rond, dat het meisje van ontsteldheid geen geluid kon geven. Zij knikte slechts bevestigend. »Kom mee dan!" hernam de ondermeester, haast gebiedend. Zwijgend rees zij van haren stoel. Justus liep haastig vooruit, het kerkhof op, en verdween achter de ruïne. Marieken achter hem, wat langzamer.

Carel van Nievelt - Chiaroscuro: Vertellingen tusschen licht en donker