Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Zij liet het hoofd zinken en blikte met haar vochtige oogen neer op de kleine, magere en van aandoening bevende Dolly in haar uitgestukte nachtjapon en muts. "Slechts deze beide wezens heb ik lief, maar het eene sluit het andere uit. Ik kan ze niet met elkander vereenigen en dat toch is voor mij noodig. Kan dat niet zijn, dan is mij alles onverschillig, geheel, geheel onverschillig.
Terwijl ik voortliep en nu eens rechts dan links blikte, bemerkte ik, dat deze nevelachtige schemering een zonderlingen vorm aan alle dingen gaf; ik moest er goed over nadenken, eer ik het kreupelhout, de bremstruiken en vooral de lage boomen kon onderscheiden; zij geleken van verre allen op levende wezens, die deel uitmaakten van een tooverwereld.
Moet ge mij komen aantasten, als ik nu lam lig, en denkt ge dat ik niet meer tegenstribbelen kan? Ho! Ho! Ho! Het kind is bijna dood.... Ze naderen! Ze naderen! Goedele zat verplet en met pijnlijke angstigheid blikte ze op naar heur broeder. Hij rok zijn mond open om al zijn haat in vierkante brokken neer te gooien. Ze hebben mij in mijne zoete droomen getroffen.
En had hij geen lust meer om te lezen, dan strekte hij zich languit neder op het gras, staarde met zijn zachte, weemoedige oogen naar de toppen der boomen, die langzaam werden bewogen door den wind, en naar het diepblauwe firmament, dat zich majestueus boven de hoogste boomen heenwelfde, of blikte in het kristalheldere water van het beekje, dat zonder ophouden, rusteloos voorbijstroomde, rusteloos als ons leven, dat geen stilstand kent....
Hij blikte voor zijn leeftijd buitengewoon verstandig in het rond, alsof hij zich aan de vreemde omgeving wilde gewennen, keek toen gedurende langen tijd zijne moeder aan, die hem, te oordeelen naar zijn tevreden gelaat, zeer goed scheen te bevallen, en richtte zijn blik daarna op de baker.
Hoe zou zij nu naar hare hofstede te Moerkerke wederkeeren Als weduwe, met vaderlooze kinderen? Wie kon het weten? Door deze angstige gepeinzen neergedrukt had zij het hoofd gebogen en blikte ten gronde. Zij ontwaakte echter met eenen blijden kreet uit dezen naren droom: haar echtgenoot stond nevens haar. "De man dien ik had gezien was verdwenen", zeide hij. "Nergens kon ik hem nog bespeuren.
Maar op zekren vroegen morgen, Als hij weêr naar 't Noorden blikte, Zag hij 't goud der schoone lokken Fluks veranderd, zilverglinstrig, Overstrooid niet witte vlokken. "O, mijn broeder uit het Noorden, "Uit het koninkrijk Wabasso, "Uit het land van 't wit konijntjen!
Ze schoof neer van haar leunstoel, viel op hare knieën, blikte dan ineens, zeer woest en bang, naar het Kristbeeld. Goede God! Goede God! laat het niet gebeuren, laat het niet gebeuren! .... En Donaat werktuigelijk had zijne handen saamgevouwen, knielde insgelijks bij den haard.
Als het oog in de diepten blikte van die blauwe kloven, zag het geen bodem. Te midden van die afgronden zou de minste misstap doodelijk kunnen zijn. Op zulk een terrein was het onmogelijk, de sleden te trekken met hun volle lading, en om alle bagage naar hetzelfde punt te vervoeren, waren veel reizen heen en terug noodig.
Theresia bleef staan en sloeg zich in de uiterste benauwdheid de handen voor de oogen; maar zij verschrikte nog meer, toen zij dicht bij zich eene zonderlinge stem hoorde, die haar vroeg wat uur het was. Het bange meisje liet hare handen vallen en blikte met afgrijzen op een leelijk oud wijf, dat lachend voor haar stond en weder vroeg: "Welnu, dochter, wat uur is het?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek