United States or Tonga ? Vote for the TOP Country of the Week !
Frerik komt weerum... Ien d'Oost kan 'k en hofstêj koopen, en za'k riek zin! Honderd guldes.... op zak! op zak!! in mien zak!!!.... Moar GROOTVOADER!?.... Wat heur 'k?.... 't Is niks... Goddank!.... God!... Vort! Bi'j' gek, jong? vort! vort. Deze gedachtenloop had in minder seconden plaats, dan wij minuten noodig hadden om hem neer te schrijven.
Kees bromde geen spier, neen, hij was niet jaloersch; die Santje kwoad dee, die zou ie te lief, moar, die 'r kuste, die beet ie niet. Voader Mulder zei "joa." Moeder Meyer zei geen "neen", want ze was ien 't leste van Louwmoand gesturven. Santje had al lang: "Joa Dorus" gezeid, "a'j moar trouw bint as Kees. Kees, mien beste Kees! woar bi'j dan, woar is de hond dan!"
"Eeuwen al zint der vuurbij egoan, Seent doar den Hölterhof hef estaon, Meer van vader op zön, van moond tot moond Geet doar bi'j de boeren de mare roond Hoe doar vervöl in puun en stof, De stèrke geslacht en den Hölterhof .... " Bekende sage. Zie ook Limburg XX, 3e aflevering. Beroemde overlevering, d.w.z. zij behoort beroemd te zijn. Ik hoop hiertoe een weinig bij te kunnen dragen.
"Doar za'k oarigheid van hebben," fluisterde Dorus, en met een vervaarlijke stem riep hij der rustende toe: "Zoo mopsneus, bi'j doar! Je hebt ons zeker gewacht!" "Loat die klepben moar stoan," riep Dorus lachende: "went licht dat 'r 't een of ander ienzit dawwe kunne gebruuken as we de moes in 't lief hebben." Griet stond te lachen dat ze schudde. Santje kreeg 'en kleur van angst. Ze wist het.
Wél in 't gniep, dacht Berend: wee u, gij geveinsden! zegt de Heere; maar Berend vergat dat ie zelf machtig in 't gniep stond te luusteren. "'t Kan ummers geen kwoad," hernam Jozef: "overdag bi'j te bang um me oan te zien, en dus zie'k al blied as ik oe 's oavonds is pakken en mokkelen kan." Kleine pauze. Berend sloop nog dichter bij maar zag niets. De torenklok sloeg elf uur.
Woar bi'j dan; woar is de hond dan!" en 't wiefke streelt en kroezelt den trouwerd zien blonden kop. Wij hebben het genoegen u mijnheer en mevrouw Van Middelnesse voor te stellen. Zooals gij ziet, mijnheer is 'en net, klein en mager persoontje met zeer gedistingeerde manieren; zijn haren en kleine bakkebaarden krullen zeer fraai, en zijne handen mogen aristocratisch blank genoemd worden.
Griet veegt met haar voorschoot een traan weg. "Moar bi'j dan nou gek?" zegt Gerrit: "Zit j'aweer te grienen? 't is dan krek of we de wereld uutgoan." "De wereld neen, de wereld niet," zucht Griet, "moar 't darp toch: en dan de lokkemetief de lokkemetief! Meister zei lest nog dat ze zoo kolderig woaren, en tegenswoordig toezoers en altied uit den weg sprongen. Ik kan d'r van iesden."
"'k Bin Paul, voader," hernam de zoon, en vervolgde, ofschoon zijn stem van ontroering beefde: "'k Wou oe nog zoo gern is zien eer da'k weggoai. Bi'j niet wel voader....?" "Goa moar vort; 't brandt mien in 't heufd," was het antwoord. "Och! 'k wou oe zoo geern zeggen, da'k altied veur oe gebeejen heb," hernam Paul: "en da'k nóg veur oe bidden wil voader."
Moar...." dacht hij verder: "moar, as 'k 'en eerlikke kerel wil blieven, dan mo'k...." Doch de geldduuvel, woarvan domenei zoo dukkels had gesproken, begost 'm nou weer zoo roar te bloazen en te hitsen; en hij had nog niks gezeid, toen vrouw Janssen 't woord opvatte en sprak: "Mie, nou bi'j d'r dan op éns uut.
Woord Van De Dag