Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Nelly vergiste zich; hare moeder was niet boven, waar de oude barones met den jongen officier een onderhoud had over zaken leelijke, niet zeer stichtelijke zaken, die niets gemeen hadden met den geest van het Kerstfeest. "Tot Nieuwjaar nog maar acht dagen!" sprak de oude dame, en zag somber voor zich. "Tot Nieuwjaar," bevestigde Army, die voor haar stond. "En gij zegt, Hellwig weet geen raad?"
Zij is zoo droevig, en weent zooveel; ik smeek u, zeg het niet, als het iets onaangenaams is " Army werd verlegen. "Ja, mijn God!" zeide hij, "wist ik slechts wat te doen? Tot grootmama kan ik mij niet wenden; het zou te vergeefsch zijn, daar zij werkelijk niet in staat is, mij "
"Maar de mijne niet," viel Blanka haastig in; "ik ben het volkomen met tante Stontheim eens, dat heb ik vroeger ook al verklaard." "Gij weet niet, Blanka," hernam Army, en zijne stem beefde; "gij weet niet, welk eene bekoorlijkheid zulk een erfgoed heeft! Gij kunt het niet weten, want gij hebt nooit het trotsche gevoel gekend, den voet op eigen grond te zetten.
Blanka zweeg; zij wierp een onderzoekenden, verbaasden blik op het eenvoudig gekleede meisje wie was zij toch? "Nu, besluit gij dan cousine!" zei Army. "Ja, besluit gij," voegde de grootmoeder er bij, terwijl zij hatelijk lachte. "Het is niet alle dagen Pinkster; op werkdagen hebben die paarden geen tijd, omdat zij dan de wagens met lompen moeten aanhalen."
En toen heeft mijn vader ingewilligd, omdat ik hem zoo vurig smeekte; op mijne knieën heb ik gelegen ik zou immers gestorven zijn, als Army naar Amerika had moeten gaan, zonder dat ik alles beproefd had om hem te redden; Army weet niet eens welk een strijd het gekost heeft.
"Om 's hemels wil!" riep de jonge dame uit, "nu wordt hij waarlijk sentimenteel! Mij komt de kleinste villa aan den meest bezochten wandelweg onzer residentie duizendmaal aanlokkelijker voor, dan dit vervelend, verlaten " "Stil, kinderen!" viel de overste sussend in, "laat ieder zijn gevoelen voor zich houden! Gij, Blanka, hangt even goed van tante Stontheim af, als Army!
De oude rococo-klok sloeg zes uur en begon een lang vergeten liefdesliedje te spelen; de zoete melodie klonk door de kamer en nog altijd heerschte er een drukkend stilzwijgen tusschen deze drie menschen, door de innigste liefde aan elkander verbonden. "Army," sprak eindelijk de bleeke vrouw, "wanneer gaf grootmama u den ring, dien gij nu aan den vinger draagt?"
Liefkoozend poogde de moeder het opgewonden meisje tot bedaren te brengen; haar hart was zelf zoo vol angst! De bleeke vrouw boog het hoofd en hare oogen vulden zich met tranen. Nelly sliep onder de troostredenen harer moeder in. Het was een onrustige, koortsachtige slaap, maar toch liet de bezorgde, bleeke vrouw haar dochtertje alleen. Zij had immers nog een kind, haar Army.
"Kind, wat scheelt u toch?" vroeg zij angstig, terwijl zij zich over het op de sofa liggende meisje heenboog en de hand op haar brandend voorhoofd legde. "Och, zij is vreeselijk mama, zij is vreeselijk!" snikte het kind; "mijn Army, mijn lieve, goede Army! Zij heeft hem niet lief, mama, geloof mij."
"Ik zou er toch ook voor bedanken," hernam de oude dame. "Mag ik u ons rijtuig aanbieden?" vroeg Liesje, "het zal mijn vader zeker veel genoegen doen " "Dat zou eene uitkomst zijn," riep Army uit; "als gij lust hebt, Blanka, nemen wij het aan. Nietwaar, grootmama?" "Ik dank," gaf deze ten antwoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek