Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Army stond met gefronst voorhoofd bij den haard en zag tot de weenende vrouw op; de vroolijke uitdrukking was van zijn gelaat als weggevaagd, en om zijn mond was een trek van bittere teleurstelling zichtbaar. "Toen ik hier kwam wonen aan de zijde uws vaders, ik, een kind van nauwelijks zeventien jaar," hervatte de barones, "vond ik hier enkel pracht en een vroolijk leven.
Zij zag bij deze woorden hare moeder aan en bespeurde de tranen in hare oogen. "Schrei niet, mama!" fluisterde zij, "zoo aanstonds komt Army, onze lieve Army." "Het testament?" vroeg de grootmoeder, "mon Dieu, Army de helft, zij de helft en onderscheidene legaten aan oude bedienden, hospitaal enz., en misschien ook aan den overste, die wel opgepast zal hebben ook zijn deel te krijgen."
"Gij veroorlooft toch, dat ik nog een paar woorden spreek?" vroeg zij. Army maakte een lichte buiging en plotseling viel zijn oog op een brief, dien de tengere vingers zijner grootmoeder vasthielden; hij kende dat stevige, roomkleurige papier, en op eens vloog het bloed hem gloeiend heet naar het hart.
"Laat u niet door drift vervoeren!" vermaande de oudere man, en lag de hand op Army's schouder, "zij is en blijft de moeder uws vaders en den ouderdom moet men eeren. Ik verlang niets anders, dan dat zij mijn kind geen kwaad doet, voor 't overige mag zij handelen, zooals zij wil. Dus bedaard, Army, hoort gij wel? Zij is een oude vrouw."
"Dan wonen?" herhaalde verbaasd de jonge dame, die voor een oogenblik haar angst totaal vergeten scheen te zijn. "Wel, lieve grootmama, meent gij dan, dat Army en ik ons hier zullen begraven? Neen, nietwaar, Army?
"De oude barones heeft een brief met een doodbericht ontvangen," antwoordde de oude en zag tante, die opgestaan was, met donkere blikken aan. "Om Godswil!" riep Nelly en zag Sanna ontsteld aan; "het is Army toch niet? Sanna, lieve Sanna, gij weet het wel zeg het toch! Ik bid u," en zij liep naar haar toe en vatte smeekend hare beide handen.
Met bevende handen ontstak Nelly de lamp; haar helder licht bescheen Army's bleeke trekken; hij stond nog op dezelfde plaats en staarde somber voor zich uit. "Army, mijn lieve Army!" fluisterde zijne zuster, en sloeg snikkend hare armen om hem heen. Hij streek haar gedachtenloos over het haar. "Daar is grootmama!" riep zij toen en liep de oude dame tegemoet.
"Ik ben zoo bang," sprak zij huiverend, en liet zich in den stoel vallen, dien Nelly zooeven verlaten had. Army ijlde naar haar toe; hij zag haar bleek gelaat en vatte hare koude, kleine hand. "Ik zou om niets ter wereld altijd hier willen wonen!" vervolgde zij, en stampte met haar klein voetje heftig op den grond. "Waar wilt gij dan wonen, mijn kind?" vroeg de oude barones verwonderd.
"O, het deed mij zoo oneindig leed, dat gij heengingt, Army; maar duizendmaal meer grieft het mij, dat gij mij niet liefhebt, dat gij mij alleen wilt, om " "Dat heeft uw vader u gezegd, Liesje!" "Ja! En is het niet waar, Army?
Gij zijt nog veel te jong om den toestand, waarin ge nu komen zult, juist te kunnen beoordeelen. Is dat jachtmaken op erfenissen, wanneer men de liefde eener oude, eenzame bloedverwante zoekt te winnen?" "Ja, grootmama," zeide Army beslist, zonder dat één trek op zijn lief gelaat veranderde. "Ja, dat is het, indien men met de liefde, ook het geld van iemand zoekt te winnen "
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek