United States or Belize ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Army," fluisterde het meisje, de oorzaak zijner verlegenheid radende, "ik geloof, ik kan u helpen; wacht een oogenblik, of neen, ga vooruit onder den grooten ahorn aan den dijk! Ik ben aanstonds terug." En vlug liep zij naar huis; de zonnestralen dansten over haar eenvoudig kleedje en beschenen de blonde lokken; spoedig was zij om den hoek verdwenen. De jonge man zag haar na en ging verder.
"Vaarwel, Nelly," fluisterde Liesje, terwijl zij haar een kus op de wang drukte; zij boog voor de aanwezenden en verliet het vertrek; zij vloog letterlijk de gang door en het voorplein over. In de linden-allée stond zij plotseling voor Army. "Juffer Erving " zij zag naar hem op; zijn gelaat stond ernstig. "Juffer Erving " herhaalde hij, "hebt gij gehoord, wat in onze huiskamer gesproken werd?"
Het was des namiddags tegen vier uur, toen de onrust Liesje naar het slot dreef; sedert vier dagen was Army reeds weg met haar vader en zij had nog geen tijding van hem ontvangen. En heden was het oudejaar, een dag, die vroeger lieve gasten in huis bracht maar heden? Vader niet tehuis, moeder zoo stil, tante treurig, oom en tante in de pastorie in diepe droefheid over hun lieveling. En zij?
Army zag haar verrast aan. "Waarlijk, grootmama? Ik dank u; gij neemt een centenaarslast van mijn gemoed; het was zeer onaangenaam voor mij, u moeite te veroorzaken, die u niet aangenaam was. Mag ik weten, wat tante nog meer schrijft?" De oude dame lachte. "Neen, mijn kind," zeide zij, "het is niet goed, dat men te veel vleiends over zichzelven hoort." "Houdt tante van mij?" vroeg hij opgewonden.
Het spijt mij voorts, Sanna, dat de barones hoofdpijn heeft, en wij dus hare tegenwoordigheid bij het feest moeten missen; voor het overige bevelen wij, verloofden, ons aan en wenschen beterschap." "Si, Signor!" siste de oude en verdween. Het bleef stil; Army ging in de kamer op en neer; zijne moeder had het jonge meisje naast zich op de sofa getrokken, en hield hare handen stijf vast.
Het duurde slechts een oogenblik; maar dit was voldoende om de angstige meisjesoogen alles te verraden; zij drukte het hoofd tegen den boom en sloot de oogen met een gevoel van vurige, nooit gekende smart. Nelly echter gilde. "Army, Army " Bijna beschuldigend klonk het als eene waarschuwing. Hij antwoordde, en hoe opgewekt was zijne stem: "Zusje, waar zit gij toch? Kom, en zie wat ik gevonden heb!
"Het is niet mogelijk," stamelde zij doodsbleek. "Dat zeide ik heden morgen ook, toen de overste mij dit uiteenzette en verklaarde," voer Army voort, "en ik heb wel honderd keer de hand aan mijn hoofd gebracht, en mij afgevraagd, of ik ook krankzinnig of iets dergelijks geworden was. Maar neen, het is een feit, Blanka van Derenberg is mijne bruid niet meer."
"Mama," begon Army en nam op den stoel naast zijne verloofde plaats, "mijn schoonvader laat u om een onderhoud verzoeken, en het zou zeer vriendelijk van u zijn, wanneer gij heden avond met Nelly in den molen kwaamt, ten einde gemeenschappelijk onze " "Zeker, Army, zeker! Ik zou heden toch met Nelly gekomen zijn, ingeval het weder het toelaat."
Zeg mij, meldde zij iets van haar, van Blanka? Denkt zij, dat Blanka mij ook bemint?" "Army! mijn God, hoe onbeschaamd! Bedaar toch! Wie spreekt er van Blanka? Ik heb immers niets gezegd verstaat gij? In het geheel niets; wie denkt dááraan? Gij zijt pas een-en-twintig jaar!"
"Zeker, grootmama, ik zal gaan," zeide Army beleefd maar koel, "zoodra gij het verkiest." Zij stond op; haar trotsch gelaat gloeide en om den mond plooide zich een eigenaardige, hoogmoedige trek; nooit was de overeenkomst tusschen grootmoeder en kleinkind meer in het oog vallend geweest.
Woord Van De Dag