Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Zij is altijd zoo geweest; het warme zuidelijke bloed verloochent zich bij haar evenmin als bij haar meesteres, en bovendien zij vereert uwe grootmoeder afgodisch. Gij weet, Army, dat Sanna reeds met grootmama uit Venetië hierkwam, dat zij het tijdperk van grootheid en rijkdom met haar doorleefd heeft, en nu trouw haar zorgen en ontberingen deelt.
Zij zag het niet hoe hij haar nog lang nastaarde, en eerst, toen zij verdwenen was, met een somber gelaat langzaam naar het slot ging. Toen Army binnentrad, scheen er eenige rust na den storm gekomen te zijn; allen zwegen ten minste.
"Blijf hier, Liesje," smeekte Nelly en trok haar tot zich; "zij weten niet, dat wij hier alles kunnen verstaan; och, schrei toch niet zoo! O, dat ik gezond ware, en een man als Army; ik zou antwoorden, als zij u beschimpten!"
Maar het jonge meisje was met deze weinige woorden tevreden. "Goede Army," zeide zij gerustgesteld, "ik had u al beschuldigd, dat gij niet meer in den molen wildet komen; ik wilde juist naar Nelly gaan," zij lachte, zoodat de kuiltjes weer te voorschijn kwamen "om te vragen of het waar was, wat tante beweert, namelijk dat gij trotsch geworden zijt. Nu kan ik haar echter uitlachen, nietwaar?
"Het is spoedig Kerstmis, mama," sprak ook Nelly tot de sukkelende vrouw, die bij den haard zat te breien, maar in haar gelaat blonk geene vreugde bij het vooruitzicht van het heerlijke feest; "of Army ook zal komen?" vervolgde zij vragend, en hare moeder omhelzende, zeide zij: "lieve mama, ik wil geen enkel geschenk hebben, als Army maar komt."
klonk het zacht en teeder achter hem; hij keerde zich om daar stond zij bij de oude pianino, de slanke, tenger gebouwde meisjesgestalte, het hoofdje wat voorover gebogen, en bij het flauwe licht, dat de lamp in dien hoek van het vertrok verspreidde, meende Army te zien, dat een zachte blos zich over Liesjes gelaat vertoonde.
De oude dame lachte bitter. Army zweeg; hij zag naar een mug, die om de lamp fladderde. "Hoe ziet zij er toch eigenlijk wel uit, die Blanka?" vroeg de grootmoeder, na eenig stilzwijgen. Army's gelaat verhelderde zich. "Hoe zal ik u haar beschrijven, grootmama?
Ook Nelly weende, en toen zijne gestalte achter de huizen in het dorp verdween, vroeg zij angstig: "Nietwaar, Liesje, gij zijt niet boos op Army?" Maar Liesje antwoordde niet; zij schudde slechts het hoofdje en ging zwijgend nevens hare vriendin verder.
"O ja," antwoordde Army vriendelijk, "wij verkeeren echter met niemand; gij begrijpt, zonder equipage " "En in den naasten omtrek is geen enkele familie met welke men fatsoenlijk kan omgaan," vulde de oude barones aan. "Zoo!" sprak Blanka, terwijl zij achterover in haar stoel leunde, en haar lange krullen om den vinger wond. "Ik moet afscheid nemen, zonder Nelly gesproken te hebben."
Hij floot een vroolijk liedje, toen hij door de gang naar zijne moeder terugkeerde. Tweede Hoofdstuk. Den volgenden morgen stond Army met een opgeruimd gelaat voor zijne grootmoeder; hij had hare vergiffenis verworven. Wel schudde zij lachend het hoofd, toen hij zijne meening herhaalde, dat de nog onbekende Blanka mee zou erven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek