Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
"Gij zijt verbaasd, grootmama, dat is natuurlijk ik verwonderde mij nog van morgen vroeg, dat gij zelve niet op de gedachte gekomen waart; nu merk ik trouwens, dat gij aan niets minder kondt denken, dan aan een huwelijk tusschen mij en Liesje Erving." "Ik geloof, dat gij gek zijt, Army!" "Hoe dat zoo?
Het meisje, dat in stomme verwachting naast haar zat, was immers nog bijna een kind; zij zou Army wel spoedig vergeten neen, zij mocht deze droevige geschiedenis niet verhalen. En toch als deze zich nog eens herhaalde, en zij had haar lieveling niet gewaarschuwd! "Doe eerst het raam open, Lise!" zeide zij: "de lucht is hier drukkend."
"Ween toch niet, maak u niet ongerust, Mama!" sprak hij, zonder haar aan te zien; "ik, ik blijf " "Neen, neen, ik weet wel wat gij doen wilt; gij wilt weggaan, stil, zonder afscheid te nemen; ik zal eens op een morgen wakker worden, en geen zoon meer hebben; Army, kunt gij dat doen? Kunt gij weggaan, als gij weet, dat gij mij nimmer zult weerzien?"
Plotseling was het, alsof zijn gebogene gestalte zich in zijn volle lengte oprichtte, als trof hem eene gedachte, een besluit dat hem "Army," riep een zachte stem, en het blonde hoofdje zijner zuster kwam tusschen de plooien van het deurgordijn te voorschijn; "Army, kom toch beneden! gauw! Mama stuurt mij." Zij was de kamer ingeslopen, en drukte zich tegen hem aan.
Dat waren de oogen, waaraan hij gedacht had bij het uitstijgen uit den wagen de oogen der schoone Agnese Mathilde! Achttiende Hoofdstuk. Den volgenden morgen ging Army naar den molen; zijn aanstaande schoonvader wenschte een onderhoud met hem.
"Mijn beste jongen," zeide de moeder teeder, en omhelsde hem. "Army, lieve Army," vleide Nelly, "maar zeg, waar is Blanka?" Hij stond bij den haard, nog met mantel en muts, en het flauwe schijnsel van het uitgaande vuur was niet voldoende om zijne gelaatstrekken te onderscheiden. "Army," vroeg nu ook zijne moeder, "waar is uwe bruid?" "Ik heb geene bruid meer." Zijne stem stokte van smart.
"Gij zijt een dweeper, Army," zeide zij schertsend, doch sprak hem niet tegen; alleen wees zij op een tabouret aan haar voeten. "Ga zitten! Ik heb u nog wat te zeggen, voor wij scheiden." De vertrekken der oude dame hadden hunne weelderige inrichting behouden, en maakten op het eerste gezicht een bijna prachtigen indruk.
"Gij kunt mij wel het allerminste helpen; het is een ongelukkige geschiedenis, ik zie er tegen op het mama te zeggen, maar ik kan niet anders." "Och, spreek er niet tegen mama over, Army!" bad het jonge meisje, staan blijvende. Zij legde de kleine hand op zijn schouder, en zag hem angstig aan. "Ik bid u, doe het niet!
"Zij gaat om mij," fluisterde Liesje. "Ik geloof dat Army vertrok, in de zekere hoop, u nog weder te vinden, mama," smeekte hare schoondochter. De oude dame lachte luidkeels. "Dio mio!" riep zij. "Hij weet zeer goed, dat hij mij hier niet meer vindt, en het is zoo goed; ik wil hem niet weêr zien. Hij wijst een aanbod af, dat hem een schitterende loopbaan opent "
"En hoeveel tijd ons hier ook wordt gegeven, Nooit zullen gij en ik dien samen meer doorleven." "Nooit meer!" Het boek viel op den vloer. Was het niet verkeerd van haar, hem het leven door te laten gaan zonder haar steun? Zij had hem kunnen redden van armoede en schande; het was toch Army, haar oude speelkameraad; nog is het niet te laat, alles kan nog te recht komen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek