Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
In zijn vollen groei hij was langer en magerder geworden stond de werkzaamheid van geest en lichaam niet in goede evenredigheid, en daarom was het juist te rechter tijd, dat dokter Abels hem noodzaakte eenige rust te nemen, door hem een kamer in zijn villa af te staan en hem het "dolce far niente" te leeren. Rust, naar lichaam en geest, was alles wat hij behoefde; hij vond beide op "Mon Repos".
Ik verheug er mij op, dat ik u allen tegen het einde van 't jaar zal terugzien, want ik heb plan om met Kerstmis over te komen. Dr. Abels schreef, dat hij er bepaald op gesteld was. Mag ik dan ook een paar dagen bij u blijven? Als juffrouw Barbara mijn kamertje nog niet tot provisiekamer heeft bevorderd, zou 't wellicht gaan."
Otto had zijn rechterhand op Albertines schouder geslagen en hield met de andere hand de hare vast. Een oogenblik bleef Dorus in de geopende deur staan. "Daar heb je nu Dorus, onzen logé," zei vroolijk dokter Abels, hem ziende, tot neef Otto. "Kom eens hier, vriendlief, en maak je compliment aan de jongelui.
Dokter Abels had zich bereid verklaard als voogd van Dorus op te treden en de erfenis, die in waarheid slechts een kleine twintig duizend gulden bedroeg, te beheeren, totdat Dorus meerderjarig zou zijn.
Het verblijf en de rust op "Mon Repos" hadden hem goedgedaan; met kracht zette hij zijn studiën voort, en toen nogmaals een jaar verstreken was, zei de heer Tournel: "Beste jongen, nu is het tijd, dat je naar het conservatoire gaat; ik zal er met dokter Abels over spreken."
'k Wou, dat ik 't had mogen beleven je gelukkig getrouwd te zien, maar 't heeft niet zoo mogen wezen, en 't is misschien beter zoo. Je zult wel in dokter Abels, zoolang hij leeft, een vriend hebben; dat heeft hij mij beloofd, en daar ga ik gerust de eeuwigheid op in. Maar...."
Omdat hij vreest, dat zij hem medelijdend zal aanzien en zeggen... Ja, wat zal ze eigenlijk zeggen? Dat weet hij niet, maar hij gevoelt, dat zij zonder woorden, alleen door een enkelen blik, hem zou kunnen afwijzen. "Ich grolle nicht," ruischt het nogmaals en voor 't laatst door de geopende deuren; 't geluid sterft weg, en duidelijk hoort hij dokter Abels' stem, die "bravo" roept.
Medelijdend ziet dokter Abels hem aan, als hij antwoordt: "Er zijn meer lieve meisjes in de wereld, Dorus. Troost je; je bent nog zoo jong, dat...." "Hoe kunt u dat zeggen, dokter! Moet men dan eerst oud zijn om lief te hebben?" "Dat niet, Dorus, maar..." "Maar ik zal nooit meer eene andere kunnen lief hebben, nooit! dat weet ik zeker." "Wees kalm en redeneer."
Nu, dat is ook een vraag; ik heb er zeer naar verlangd je weer te zien, en zij ook," zegt dokter Abels, op de dames wijzend. De goede man laat zich op zijn gemakkelijken leunstoel achterovervallen en vervolgt: "Laat me je nu eens aanzien. Hm! die blonde baard staat je goed, Dorus; je ziet er best uit, gezond; 't reizen heeft je geen kwaad gedaan.
In korte woorden verhaalt dokter Abels aan Dorus wat de procureur Verhagen met hem heeft besproken; hoe de vrekkige pandjesbaas alle mogelijke moeite aanwendt om de erfenis machtig te worden, en hij eindigt met de woorden: "We zullen in de eerste plaats zien, of we jou identiteit voldoende kunnen bewijzen, en ten tweede, of we dien ouden schurk en zijne dame een poosje vrij logies kunnen verschaffen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek