Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Nu eens besloot hij ronduit alles aan dokter Abels te zeggen, dan weer zocht hij een geldige reden voor zijn verdwijnen te vinden, maar telkens stuitte hij daarbij op onoverkomelijke moeielijkheden. Eindelijk stond toch het besluit bij hem vast, alles ronduit te zeggen, hoe moeielijk 't hem ook vallen zou. 't Is Woensdagavond.
"Ze is dood, van morgen gestorven!" was alles wat hij uitbrengen kon, terwijl hij met de handen voor het gelaat op de tuinbank neerviel. Medelijdend zagen dokter Abels en zijn dochter den armen jongen aan, die, overweldigd door zijn smart, zijn tranen hun vrijen loop liet en op niets en niemand scheen te letten.
De oude heer Tournel, aan wien voorloopig door dokter Abels Dorus' opleiding was toevertrouwd, leefde stil en bedaard met Augusta, zijn kleindochter, een wees, in de provinciestad, aan welker uiteinde de villa van den dokter stond. 't Was een vriendelijk man en een type in zijn soort: als leeraar der muziek uitstekend, als executant niet boven het middelmatige zich verheffend.
Dokter Abels werpt haar, in de tuindeur staande, nog een kushand toe en begeeft zich door den tuin naar het koetshuis, waar onder de porte-cochère zijn rijtuig gereedstaat.
Dokter Abels, aan wien men kennis had gegeven, dat zijn beschermeling ongesteld was, kwam dadelijk en verklaarde, dat de knaap zich overwerkt had en dringend rust behoefde. "Ik zal hem eens een dag of veertien bij mij buiten nemen; dat zal hem goeddoen." Dorus hield rust, en toen de koorts voorgoed verdwenen was, bracht hem het rijtuig van dokter Abels naar diens villa.
De procureur Verhagen, die door de toevallige ontmoeting met Dorus op het concert van Polyhymnia den naam Makko had gehoord, was door het daaropvolgend gesprek met dokter Abels tot de overtuiging gekomen, dat de ware erfgenaam de jonkman was, dien hij op dien avond had hooren spelen.
Een oogenblik ziet hij dokter Abels met vochtige oogen aan, en deze laat hem tijd om tot bedaren te komen. "Tracht je nu te beheerschen, want ik moet je over een andere, voor jou zeer gewichtige zaak spreken. Kom, wees man en luister oplettend naar 't geen ik je zeggen zal." "Dokter, ik ben bedaard."
De oude muziekmeester was geheel en al oor geweest, en toen hij eindelijk verrukt zei: "Die jongen kan een groot man worden; 't is een talent, zooals ik zelden heb gehoord," stond dokter Abels' besluit vast om den knaap uit de hem onwaardige omgeving te verlossen en voor de kunst te behouden.
Ware dokter Abels niet zoo algemeen geacht en bemind geweest, waarschijnlijk zou men over Dorus' afkomst en verleden nog meer den neus hebben opgehaald, dan nu het geval was.
"Ik kom eens met je schreien, Guustje, over je goeien, besten grootvader," zei Albertine Abels, nu mevrouw Van Vliet, terwijl zij naast Augusta plaats nemend, den arm om haar schouders sloeg en haar hoofd tot het hare boog. "Die goeie, lieve, oude man! wat was hij altijd tevreden en opgeruimd! Lucht het je zoo op, om eens te schreien? Ja? Schrei dan maar eens goed uit, hoor! Geneer je maar niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek