Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Zwak en zenuwachtig kwam hij er aan, tot ergenis van den tuinman, die bij zijn aankomst zei: "'k Kan maar niet begriepen, wat de dokter veur oarigheid an zoo'n jong hêt." Dorus staat voor den spiegel in de logeerkamer van dokter Abels' villa "Mon Repos". Hij is ruim zestien jaren oud, en pas uit de ziekte, die hem vrij hevig heeft aangegrepen, hersteld.
Gedurende den tijd, dat Dorus bij Tournel in huis was, kreeg hij behalve muziek, dank zij de vrijgevigheid van dokter Abels, in allerlei andere vakken les. 't Was ongeloofelijk welke moeite de jongen zich gaf om te leeren. Het had er iets van alsof men een uitgehongerd mensch plotseling een rijk maal had voorgezet en deze alles op eens trachtte in te zwelgen.
Met die woorden had dokter Abels voor Augusta het hek van zijn buitenverblijf geopend, en als muziek klonk haar die welkomstgroet in de ooren. In overleg met dokter Abels had zij de huur van Tournels huis opgezegd en bij een familie in de stad een paar geschikte kamers gevonden, waar zij haar intrek nam, toen zij "Mon Repos" verliet.
Dokter Abels, die zijn protégé op 't orkest gadeslaat, zegt tot een naast hem staanden vriend: "Je hebt hem vroeger gezien, Dankelaar; vind je niet, dat hij opgeknapt is?" "Waarlijk, hij is gegroeid, dokter;" en zich tot een naast hem zittenden heer wendend, zegt de heer Dankelaar: "Dat jongmensch is een protégé van dokter Abels; hij heeft zijn opvoeding aan onzen goeden vriend te danken.
"Dokter Abels vond het ook goed, en daarom .... Zie je wel, dat je nog een heiden bent en ruw; wie zegt er nu "gebakken". "Ik zal het niet meer zeggen, jongejuffrouw." Langzamerhand veranderde Dorus zoowel innerlijk als uiterlijk De invloed van de beschaafde omgeving, waarin hij zich bevond, deed zich duidelijk merkbaar gevoelen.
't Was zoo heerlijk kalm daarbuiten en de menschen waren er zoo vriendelijk. Dokter Abels was voor hem zoo vaderlijk goed en zorgend, Albertine zoo schoon en lief; en toch was Dorus niet volmaakt gelukkig: iets ontbrak hem, zijn viool! "Drie weken lang mag je geen streek doen," had de dokter bevolen. "Maar, dokter," zei Dorus, "dat zal ik niet uithouden." "Zou je denken? Probeer 't maar.
Dokter Abels, voor deze gelegenheid in de stad gekomen, is onder 't zingen van een der laatste stukken binnengetreden en onderhoudt zich zachtjes met een paar heeren, die evenals hij geen zitplaats hebben kunnen veroveren. Daar verschijnt Dorus op het orkest. Een gesmoorde lach op enkele plaatsen in de zaal begroet zijn komst.
Otto, je zult pleizier in mijn jongen hofmusicus hebben," lachte dokter Abels. "'k Ben er zeer verlangend naar; 'k heb er al zooveel van gehoord door Albertine." "Altijd weer Albertine," dacht Dorus, terwijl hij, den dokter aanziende, zei: "Maar mijn viool is niet hier." "Dat's minder, Dorus; je zult toch kunnen spelen." "Hoe dan, mijnheer?"
Zonder zelf te weten welk gevoel hem bezielde, was hij van het oogenblik, dat hij weder in dokter Abels' huis kwam, gelukkig geweest in de nabijheid van Albertine, tot wie hij opzag als tot eene heilige.
"Je hebt gisteren bij dokter Abels een paar malen boodschappen gedaan en dien jongenheer gezien, die bij hem logeert niet waar?" "Om u te dienen, meneer!" "Heb je in zijn tegenwoordigheid ook iets van juffrouw Ram gezegd, of haar naam genoemd?" "In 't geheel niet!" "Goed; je kunt gaan." "Morgen, meneer!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek