Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
De heeren Krasser en Van Blaak zijn even te voren door hun patroon genoegzaam ingelicht over hetgeen weldra gebeuren zal, en Keesje, die intusschen van jongsten bediende klerk werd, is er trotsch op, dat ook hij deelgenoot is geworden van het plan, dat de heer Verhagen en dokter Abels, ingelicht door Dorus zelven, maakten om Philip Strijkman c. s. in de val te krijgen.
De viool van dokter Abels was een prachtig instrument, en toen Dorus 's avonds, na langen tijd zijn vriendin te hebben ontbeerd, haar in de armen hield en de snaren geheimzinnig fluisterend tot hem spraken, speelde hij, phantaseerde hij en liefkoosde hij zijn instrument als een minnaar zijne geliefde.
De heer Verhagen ziet hem oplettend aan en neemt een visitekaartje uit den zak, met de woorden: "Doe mij een pleizier en kom dezer dagen even bij mij. Ik ben de procureur Verhagen; ik logeer een dag of wat bij mijn neef Dankelaar: waarschijnlijk heb ik u iets zeer belangrijks mede te deelen. Dokter Abels! kan ik u strakjes even alleen spreken?" "En valse, messieurs et mesdames!
Zeg! willen we nog een toddy nemen; ik heb mijn bekomst al van 't concert. Goddank! nog maar drie nommers en dan: En avant la danse! Vive la polka!" 't Concert is afgeloopen; in de zaal worden de stoelen verzet en alles maakt zich gereed tot den dans. In de koffiekamer staan verschillende clubjes heeren te praten: dokter Abels en Dorus met de heeren Verhagen en Dankerlaar.
Dokter Abels zag met zelfvoldoening op zijn werk, want herhaaldelijk bleek het uit de nieuwsbladen, die de jonge kunstenaar hem uit den vreemde toezond, dat "Théodore Makkoszch" opgang maakte; en Tournel ontving geregeld van den dokter dezelfde kranten, die telkenmale den ouden muziekmeester trots deden zeggen: "Dat's een leerling van mij, Guustje; wat zeg je ervan?
In overleg met dokter Abels had hij besloten den pandjesbaas nogmaals te ontbieden, om hem de papieren van Dorus afhandig te maken. Zedelijk waren zoowel Verhagen als dokter Abels overtuigd, dat Dorus de ware erfgenaam was, maar wettig was het niet te bewijzen, evenmin als het overtuigend bewijs kon geleverd worden, dat de papieren, die Strijkman onder zich had, aan Dorus toebehoorden.
In een der ruime kamers van het Hôtel des Pays-Bas brandt een knappend vuur in den open haard; een carcel-lamp verspreidt een aangenaam zacht licht door het vertrek en over de tafel, waarop een flesch wijn en een paar glazen staan. In een gemakkelijken fauteuil zit dokter Abels; tegenover hem, met de handen op de leuning van een stoel gesteund, staat Dorus. Hij is bleek en zenuwachtig.
"Waarmee? Als ik 't kan, gaarne, dat weet u wel." "Aanstaanden Maandag over acht dagen hebben wij een groote uitvoering van Polyhymnia; doe mij het pleizier en speel één nommer, bij voorbeeld deze burlesque." "Twee, als ge wilt, beste vriend! Maar zal dokter Abels 't goedvinden?" "Waarom niet? En bovendien, je kunt het hem immers vragen...."
Toen alle formaliteiten vervuld waren en dokter Abels tot voogd was benoemd, bleek de erfenis de som van ongeveer negentien duizend gulden te bedragen. "'t Is een mooi kapitaaltje," zei de dokter tot Dorus, vóór deze weer naar 't conservatoire vertrok; "zoodra ik het geld in handen heb, zal ik 't zoo goed en zeker mogelijk voor je beleggen."
Geheel zijn droevig verleden komt hem in de gedachten en met vaste stem zegt hij tot dokter Abels: "Stel mij tegenover Strijkman, dokter, en gij zult zien, dat ik hem klein krijg; we hebben nog een oude rekening te vereffenen." De Donderdagmorgen is daar. Op het kantoor van den procureur Verhagen krassen de pennen niet sneller of langzamer dan gewoonlijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek