Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Enkele malen was Dorus, gedurende zijn verblijf bij Tournel, op dokter Abels' villa te gast geweest, en elken keer als hij na een afwezigheid terugkwam, kon men zien welke vorderingen hij in alles maakte.
"Hij is goed, nog evenals vroeger," denkt Augusta, als hij in den loop van het gesprek met groote achting en genegenheid over haar gestorven grootvader spreekt; en dokter Abels verwondert zich in stilte over de ontwikkeling en beschaving, die doorstralen in elk woord, dat hij zegt.
Carlo ondersteunt haar; dokter Abels neemt tegenover hem plaats en doet haar voeten op zijn knieën rusten. "Naar Groenendaal, in 't Moortje. Vooruit, Barend; stapvoets!" Dank zij dokter Abel's bemiddeling lag vrouw Keetje sedert acht dagen in een frissche, ruime bovenkamer van de herberg het Moortje te Groenendaal.
"Kun je mij niet eens voorlezen, wat dokter Abels je schrijft?" "Kun je luisteren, als Fritsje hier is?" "Natuurlijk! Stil, kindje, wees nu maar eens een oogenblik rustig. 't Is toch zoo'n wilde baas, Dorus. Ja! goed, speel dan maar met mama's pantoffel, maar stil zijn, hoor! Ik luister."
Zwaarmoedig en droef gestemd nam Dorus afscheid van dokter Abels. De Tournels had hij niet weergezien; over Augusta sprak hij niet, en toch dacht hij meer dan ooit aan haar, maar als aan een verloren geluk. Vier jaren zijn vervlogen, met al hun lief en leed. Dorus was, na zijn studiën op het conservatoire te Brussel te hebben voleindigd, op reis gegaan, om iets van de wereld te zien.
"'k Heb het druk gehad, van morgen; knor maar niet op me; ik breng ook wat mee, dat je genoegen zal doen." "Wat dan?" "Een brief van dokter Abels. Hij komt." Eens glans van genoegen verheldert Augusta's gelaat, als zij haar kind omhoogheffend zegt: "Je peetoom komt. kleine man! Wat zal hij een schik in je hebben. Ik vind het allerliefst van hem, dat hij de reis maakt alleen om ons.
Aan dokter Abels had hij te gelijker tijd geschreven: "Mijn kunstreis spoedt ten einde; 't zijn nu bijna zes volle jaren, dat ik rondgezworven heb, en het denkbeeld lacht mij toe om u en de uwen spoedig weer te ontmoeten. Ik zie er nu ook niet meer tegen op, beste vriend! Ik geloof, dat mijn wond genezen is en dat ik zonder gevaar Augusta kan terugzien.
Hier op 't conservatoire heb ik veel gestudeerd om nog meer te studeeren, maar ik ga vooruit, en ge zoudt er u over verwonderen, als gij mij hoordet spelen, hoeveel beschaafder en rijker mijn toon is geworden. Mijn Cremona is heerlijk en wekt de afgunst van het halve conservatoire op. Wat heeft die beste dokter Abels mij daar toch een heerlijk geschenk mee gemaakt!
De laatste dagen van zijn leven waren kalm en zonder pijn, en Augusta had zich daardoor met de hoop gevleid, dat de hoogbejaarde man nog voor haar zou gespaard blijven; maar dokter Abels, die hem behandelde, had haar alleen geroepen in de kleine voorkamer en gezegd: "Augusta, er is niets meer aan te doen, de goede man gaat sterven; wees kalm, dan zal hij 't ook zijn, totdat het einde daar is."
Glimlachend ziet Dorus haar aan en voegt er bij: "Daar is hij toch goed voor." Juffrouw Ram knikt en laat er op volgen: "Ik dacht, dat je al lang dood was. Hé! daar is Strijkman ook." Wil u even gaan zitten, juffrouw?" En tot dokter Abels zich wendend, zegt de procureur zachtjes: "Ziezoo, dat was het bewijs, dat ik voor mezelf noodig had; nu is de zaak gezond!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek