United States or Ukraine ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και πώς χαιρόμουνα όταν την έβλεπα να μαζεύη φαιδρή κ' ήσυχη τα παιδιά γύρω της, να τους διηγιέται και να τους διαβάζη, έτσι όπως μονάχα αυτή μπορούσε να το κάνη! Κ' οι φωνές τους αντηχούσανε χαρωπές όλες μαζί, όταν εκείνο που τους διάβαζε έδινε αφορμή σε αστεία σχόλια.

Η φήμη μυριόστομος σαλπίζει δυνατά τον θρίαμβον της Συριανής εις της Αζόφ την κώμην, και ήρχισαν τα σχόλια και τόσα χωρατά, και ο καθείς επρότεινε και την σοφήν του γνώμην. Κ' εγώ με φόβο έλεγα πως κάτι θα μου γίνη, πως τώρα πια ο έμπορος καλά θα μου της βρέξη, μα πάλιτι υπομονή και πόση καλοσύνη! — τα τρόπαιά μου έμαθε, και δεν μου είπε λέξι.

Αλλ' ο Ιησούς εγνώριζε και ήκουε τα σχόλιά των, και πάλιν η όλη σκηνή, το γνησίως αλγεινόν ταύτης, αι μισθωτοί θρηνωδοί, τα μη κοπάζοντα μίση, όλα συγκεντρωμένα πέριξ του απαισίου έργου του θανάτου, επήλθον τόσον ισχυρώς εις το πνεύμα Του, ώστε, καίτοι εγίνωσκεν ότι έβαινε διά ν' αναστήση τον νεκρόν, «πάλιν εμβριμώμενος εν Εαυτώ» και ταραττόμενος έφθασεν εις το μνημείον.

Αλλά προ τούτου είνε ανάγκη να κοπιάση κανείς, πολύ, σκυμμένος επί βιβλίων ψιλογραμμένων, να συναθροίζη σχόλια και να παραγεμίζη την μνήμην του από σολοικισμούς και ανοήτους λέξειςκαι το σπουδαιότερον είνε ότι δεν επιτρέπεται να γίνης σοφός εάν δεν πίης τρις κατά σειράν ελλέβορον. ΑΓΟΡ. Πολύ ευγενή αυτά και εξόχως ανδροπρεπή.

Τα προς αναστήλωσιν της Λαίδης Μάκβεθ γραφέντα σχόλια αποτελούσι μνημείον Σαικσπειρείου ερμηνείας, πλήρες ευτελούς σοφιστείας, ήτις, έστιν ότε, εξελήφθη αντί εμβριθείας.

Και ο Έφις δεν ήξερε τι να πει: να τον παρακαλέσει να συνεχίσει την εξιστόρηση, να τον παρηγορήσει, να κάνει καλά ή κακά σχόλια σ’ αυτά που είπε; Να λοιπόν γιατί ήταν λυπημένος όλη την ημέρα, να πώς έχουν τα πράγματα της ζωής!

Και απωτέρω οπίσω, εις μικράν απόστασιν από του πλήθους, ιστάμενοι μεταξύ των σπαρτών, και δίδοντες είδησιν εις όλους τους παροδίτας διά της κραυγής, Ταμέ, Ταμέ! «Ακάθαρτος! ακάθαρτος»! ευρίσκονται φοβεραί τινες και ηκρωτηριασμέναι μορφαί, τους οποίους μετά φρίκης αναγνωρίζομεν ως λεπρούς. Τα σχόλια του πλήθους δεικνύουν ότι πολλαί διάφοροι αφορμαί τους έφεραν επί το αυτό.

Είνε μικτή συρροή νέων και γερόντων, εκ χωρικών το πλείστον συνισταμένη, αλλά και μετ' άλλων εξ ανωτέρας τάξεως εγκατεσπαρμένων εις τα νώτα της τα αραιά. Εδώ είς σύνοφρυς Φαρισαίος, εκεί ανέτως ενδεδυμένος Ηρωδιανός, ψιθυρίζων πρός τινα Έλληνα έμπορον ή Ρωμαίον στρατιώτην τα ειρωνικά σχόλιά του περί του ενθουσιασμού του πλήθους.

Αι τρεις πρώται έδιδαν καθ' εσπέραν τακτικήν αναφοράν εις την κυρά-Θωμαήν και εις τας δύο άλλας γραίας· και όλαι μαζύ εχασκογελούσαν. Και εις τας εκθέσεις της Σταμάτως, η γραία Κυράννω επρόσθετε τα σχόλιά της, με την Μακεδονικήν της διάλεκτον.

Εμπρός, πεζοί μου στίχοι, φανήτε τυπωμένοι, ας σας διαβάζουν όλοι και ας σας τραγουδούν . . . αλλ' όμως ποιος γνωρίζει τι τύχη σας προσμένει, τι χέρια θα σας πιάσουν, τι μάτια θα σας 'δούν! Εις ένα κι' άλλο μέρος με στόμφο θα σας κρίνουν, εδώ θα σας τρομάζουν, θα σας πετούν εκεί, τι σχόλια και κρίσεις επάνω σας θα γίνουν, και τι δεν θα σας ψάλουν καμπόσοι κριτικοί.