Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Μαΐου 2025
Κύριε, που ρίχνεις το σκοτάδι στα στάχια και στα κύματα, στους λογισμούς και στα δάση — ευδόκησε να πέση η νύχτα και να μου σκεπάση τη μνήμη! Κύριε, που έγνεψες στον αδερφό μου να ρθή στο πλευρό σου, σκόρπισε την ενθύμησί του καθώς σκορπίζεις το άσπρο σύννεφο στο γαλανό διάστημα — και μην επιτρέψης στην προδοσία της φαντασίας να τον φέρνη μπροστά μου για να τον χάνω πολλές φορές!
Ξερκά όμως, δίχως νερό τα καϋμένα τα σπαρτά, μπροστέλευαν εδώ κ' εκεί ανάριες τες λυγνές καλαμιές τους με τ' αχαμνά στάχια, κ' έγερναν καταμεριά τες μαραμένες τους φούντες λυπητερά, σαν κεφάλια παραπονεμένων ραγιάδων.
Όποιος κι αν είναι ο καθαυτό ο λόγος, τον αθώωσε ο Κωσταντίνος τον Άρειο και τον αφήκε μέσα στη Χριστιανωσύνη, σαν την αλεπού του Σαμσώνα μέσα στα ώριμα στάχια., Άρχισαν αμέσως, κι ο Άρειος κ' οι φίλοι του, και δουλεύανε με κάθε τρόπο θεμιτό κι αθέμιτο. Πρεσβύτερος όντας της Αλεξάντρειας, εκεί φυσικά τον τραβούσε κ' η φιλοδοξία του.
Δε λέω που ο μεταφραστής ή ο εγδότης δεν μπορεί να βάλη πού και πού τίποτις δικό του, να διορθώση ένα κόμμα ή να δώση ερμηνεία πιο σωστή για μια λέξη, κ' έτσι να μας βγάλη στη μέση, για το κοινό, καμιά καινούρια νοστιμάδα. Όσο θερισμένος κι αν είναι ένας κάμπος πάντα κατορθώνει κανείς να μαζέψη δυο τρία στάχια που έπεσαν καταγής. Απομεινάρια βρίσκουνται παντού.
Τότε εκείνου γλυκάθηκε η καρδιά του, σα στάχια που τα περεχάει πρωΐ πρωΐ η δροσούλα τότες που ψαίνεται ο καρπός σ' ολόχνουδα χωράφια· έτσι γλυκάθη σου η καρδιά, Μενέλα, μες στα στήθια, 600 κι' ήμερος τότες τούκρινες διο φτερωμένα λόγια «Αντίλοχε, όχι! Ας σου γενεί κάλια η δική σου χάρη κιάς χόλιασα. Τι ως τώρα εσύ στρεβλός κι' αναποδιάρης δεν είσουν· έτσι μια φορά σε συνεπήρε η νιότη.
Η Νάπη λοιπόν μένοντας εκεί με το Δάφνη εγύριζε τα βόιδια και με τα δικάβαλα έβγανε το στάρι από τα στάχια, ενώ ο Δρύαντας, αφού έκρυψε το πουγγί εκεί που είχε φυλάξει τα γνωρίσματα, πήγαινε τρεχάλα στο Λάμωνα και στη Μυρτάλη, έχοντας σκοπό να τους ζητήση το γαμπρό πράγμα που δεν είχε ξαναγίνει.
Ξερκά όμως, δίχως νερό τα καϋμένα τα σπαρτά, μπροστέλευαν εδώ κ' εκεί ανάριες τες λυγνές καλαμιές τους με τ' αχαμνά στάχια, κ' έγερναν καταμεριά τες μαραμένες τους φούντες λυπητερά, σαν κεφάλια παραπονεμένων ραγιάδων.
Εις αυτά είνε πολύ μαντικώτεροι από σας οι γεωργοί και άριστα δύνανται να μας προείπουν ότι, αν μεν βρέξη ο θεός τα σπαρτά θα είνε καλά, εάν δε επικρατήση ξηρασία και διψάσουν τα χωράφια, είνε αδύνατον ν' αποφύγωμεν την σιτοδείαν• επίσης ότι δεν πρέπει να σπείρωμεν κατά τα μέσα του θέρους, διότι η σπορά θα είνε όλως ανωφελής και ματαία, ούτε να θερίζωμεν χλωρά τα στάχια, άλλως θα εύρωμεν τον καρπόν αμέστωτον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν