Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 24 Μαΐου 2025
Κρατιέται απ' το μαντήλι του, μαγεύεται, λιγώνει, Του ρίχνει ολόγλυκειαις ματιαίς κι' από κρυφά του λέει: — Πίσω απ' τον ήλιο, Μήτρο, ας πάη της μάνας μου το τάμμα, Ας ζήση αυτή μονάχη της, κ' εγώ με σέν' αντάμα.
Κάθε κόρη τον καλόν της, κάθε νηός τη νηά, Όλαις η ματιαίς ταιριάζουν, κι' όλαις η καρδιαίς Ώρα μ' ώρα ζευγαρώνουν και κρυφομιλούν. Κι' ο χορός και το τραγούδι παν' στρωτά-στρωτά.
Μ' ανίκητην σεμνότητα διπλοθωρακισμένη, δεν το ψηφά του Έρωτος το παιδιακίσιον τόξον, ούτε ματιαίς ερωτικαίς να την κτυπούν αφίνει, ούτε αγάπης στεναγμούς να την πολιορκήσουν. Ούτε ανοίγει την καρδιάν εις δόλωμα χρυσίου, που ως και άγιον πλανά. Πλούσια εις τα κάλλη είναι πτωχή μόνον 'ς αυτό: πως όταν ξεψυχήση, ο θησαυρός του κάλλους της κατόπιν δεν θα ζήση .
ΟΣΒ. Χίλιαις φοραίς καλλίτερα, κυρία... ΡΕΓ. Το γνωρίζω. Δεν αγαπά τον άνδρα της. Πολύ καλά το 'ξεύρω. Κι' ακόμη τώρα ύστερα που ήτον εδώ πέρα, κάτι αλλόκοταις 'ματιαίς κ' εκφραστικά σημεία εις τον Εδμόνδον έκαμνε. Γνωρίζεις τα κρυφά της! ΟΣΒ. Εγώ, κυρία! ΡΕΓ. 'Ξεύρω 'γώ εκείνο που σου λέγω. Ιδού λοιπόν. Τα λόγια μου καλά σημείωσέ τα. Ο άνδρας μου απέθανε. Εγώ και ο Εδμόνδος είμεθα σύμφωνοι.
'Στης αδελφής μου πήγαινε. Ποτέ, ποτέ, Ρεγάνη! Τους εκατόν ιππότας μου τους έκαμε πενήντα, αν σου ειπώ πόσον αισχρά μου εφέρθηκεν! μ’ έρριξε άγριαις ματιαίς, μου έχυσε φαρμάκι 'σάν φίδι με την γλώσσαν της 'ς τα φύλλα της καρδιάς μου, Όσαις κι' αν έχη ο Θεός παιδείαις και κατάραις, 'ς τ' αχάριστο κεφάλι της όλαις μαζί να πέσουν!
Δε φυλλουριάζουν τα βουνά, δεν πρασινίζει ο κάμπος, Και δε δροσίζει το νερό, και το ψωμί πικραίνει! . . . 'Στά ξένα ποιος θα σε χαρή, και ποιος θα σου γελάση; Πούν' της μανούλας τα φιλιά, τα χάιδια του πατέρα; Πούνε τα γέλοια τ' αδερφού, κ' η συντροφιά του φίλου; Πούν' της αγάπης η ματιαίς και τα γλυκά τα λόγια; Αν αρρωστήσης, ποιος θαρθή 'ςτήν ξενητειά σιμά σου Να σε 'ρωτά τον πόνο σου τα γιατρικά να δίνη 'Στο έρμο σου προσκέφαλο να ξενυχτάη μαζί σου; Κι' αν έρθη μέρ' αγλύκαντι 'ςτά ξένα να πεθάνης, Ποιος θα βρεθή 'ςτό πλάι σου τα μάτια να σου κλείση; Ποιος θα σου λούση το κορμί, ποιος θα σε σαβανώση; Στο Λείψανό σου ποιος θαρθή λουλούδια να σε ράνη; Και ποιος με πόνο θα ριχτή 'ςτό νεκροκρέββατό σου Για να σε κλάψη; Ποιος θα ειπή για εσσένα μοιρολόγι; Αχ! πώς τους θάφτουν νάξερες και πώς τους παν τους ξένους!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν