United States or Syria ? Vote for the TOP Country of the Week !


Εσέ, που τη σαΐττα σου μακριά σωστά την έσυρες κι εκέρδισες την πάσαν ευτυχία, -Ω Ζευ αφού πρώτα κατέστρεψες το τέρας το νυχάτο που ετραγουδούσ’ αινίγματα, και που τας Θήβας έσωσες απ’ τους πολλούς θανάτους° γι’ αυτό και βασιλιάς έγεινες του τόπου μας και πολυτιμημένος εστάθης, βασιλεύοντας στη γη τη δοξασμένη. Στροφή β΄

Η ασέβεια τον τύραννον γεννά, που απ’ τ’ ανομήματα είναι γεμάτη άδικα ας είν’ και ασύμφορα στον ίδιον τον εαυτό της. Και αφού την υψηλότατην κορφήν ανέβη, πέφτει στην πιο δεινή τη στενοχώρια όπου και το γοργότατο δεν την βοηθεί το πόδι. Και στον θεόν εύχομαι, κάποτε τον άφαντο φονιά του Λαΐου να φανερώση. Τον θεόν παρακαλώ κράζω βοηθόν πάντα εγώ πάντα. Στροφή β΄

Αν δίκαια το κέρδος του δεν το κερδήση και τ’ ασεβή τα έργα του εκείνος δεν τ’ αφήση, αλλά θελήση τα ιερά να εγγίση με τα βέβηλα τα χέρια του, ποιος άνθρωπος θα καυχηθή σε τέτοιες πως μπορεί στιγμές απ’ την ψυχή του μέσα τα βέλη του θυμού να διώξη; Γιατί αν αυτά είναι τίμια τα έργα εγώ λατρεύοντας των Θεών ποια χρεία τον ιερόν χορόν να χορεύω; Αντιστροφή β΄

Σ’ εσένα πρώτην δέομαι, Αθηνά του Διός κόρη, και στην βοηθόν της πόλεως θεάν την αδελφή σου, την Άρτεμι, στον κύκλιον της αγοράς τον θρόνον που μένει θρονιασμένη, και στον Απόλλωνα τον τοξότη. Τους τρεις καλώ σας βοηθοί να ’λθήτε στα δεινά μας. Αν άλλοτε σε δυστυχίαν αρχαίαν εσείς σωτήρες εδράματε κι εδιώξατε την φλόγα της καταστροφής, και τώρα να βοηθήσετε. Στροφή β΄

Αλλοίμονον που ανάριθμα πάμπολλα τα δεινά μου κι ο λαός πάσχει ολόκληρος ποιος τρόπος, ποια φροντίδα μου θα διώξη το κακό απ’ την πόλιν; Φυτό δεν αναδίν’ η γη με πόνους και με βάσανα γεννούνε οι δύστυχες μητέρες. Και θενά ιδής να τρέχουνε προς του Άδη τ’ ακρογιάλι, όπως πουλιά που πέτονται το ’να ξοπίσω στ’ άλλο πιο γλίγωρα κι απ’ τη φωτιά την αδάμαστην ακόμα. Αντιστροφή β΄

Η έχθρα πώς εστάθηκεν ανάμεσα στη γενεά του Λαβδάκου και στου Πολύβου το παιδί, ούτ’ άλλοτε άκουσα ποτέ ούτε και τώρα ξέρω, κι έτσι εκδικούμενος εγώ τον σκοτωμόν του Λαΐου, ένοχον τον Οιδίποδα στον λαόν να παραστήσω. Αντιστροφή β΄ Όμως ο Ζευς και ο Δελφικός θεός καλά γνωρίζουν τ’ ανθρώπινα. Αλλ’ απίστευτο κανένας από τους ανθρώπους μάντις στην κρίσι να υπερέχη εμένα.

Τώρα ποιος είναι δυστυχής πιότερον από σένα, ποιόν αγριώτερα δεινά και συμφορές ακολουθούν τώρα στην αλλαγή του βίου; Αλλοίμονον! Του Οιδίποδος κεφάλι πολυτιμημένο, που το ίδιο το λιμάνι σου ’φθασε μέσα του ν’ αράξης πατέρας, σύζυγος, παιδί. Πώς τέλος πάντων, άμοιρε, το πατρικό κρεββάτι σιωπηλόν ημπόρεσε να σε βαστάξη τόσον καιρό, τόσον καιρό; Αντιστροφή β΄

Γιατί έλαμψε απ’ του Παρνασού την κορυφή τη χιονισμένη χρησμός, όπου προστάζει μας να βρούμε το φονιά, γιατί συχνάζει στ’ άγρια τα δασωμένα μέρη, στ’ άντρα, στους βράχους και σαν ταύρος με το πόδι του, το δύστυχο ο δυστυχισμένος, το μάντευμα το Δέλφιον, που από τον ομφαλόν της γης εστάλη, μακριά να διώξη θέλει. Όμως το θεϊκό μάντευμα πετάει πάντα ζωντανό τριγύρω απ’ τον δυστυχισμένον. Στροφή β΄