Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Μαΐου 2025
Μέσ' από την εκτέλεση της μουσικής ξεχώριζε τ' αόρατα όργανα.
Τι δε λέγεις; Η ψυχή είναι ορατόν πράγμα ή αόρατον; Ηρώτησεν ο Σωκράτης. Διά τους ανθρώπους τουλάχιστον δεν είναι ορατόν, ω Σώκρατες, είπεν ο Κέβης. Αλλ' όμως ημείς βέβαια ελέγομεν τα πράγματα ότι είναι άλλα ορατά και άλλα αόρατα διά την φύσιν των ανθρώπων· ή νομίζεις ότι το ελέγομεν και διά καμμίαν άλλην φύσιν; Ηρώτησεν ο Σωκράτης. Το ελέγομεν διά την φύσιν των ανθρώπων, είπεν ο Κέβης.
Εσείς του Φόνου όργανα, όπου και αν πλανάσθε κι' αόρατα συντρέχετε 'ς ό,τι κακόν κι' αν γείνη, ελάτε, κάμετε χολήν το γάλα των μαστών μου! Έλα και συ, Νύκτα βαθειά, σκεπάσου με του Άδου τον σκοτεινότερον καπνόν, ώστε η μάχαιρά μου να μην ιδή την μαχαιριά, και ούτε απ' επάνω να ημπορή ο Ουρανός να με παραμονεύση 'πίσ' απ' τον πέπλον της νυκτός και να φωνάξη: Στάσου!
Η ομίχλη αραίωνε, σκουρόχρωμα δάση έκαναν την εμφάνισή τους με φόντο το ξεθωριασμένο γαλάζιο του ορίζοντα∙ έπειτα παντού γαλήνη, λες και αόρατα χέρια τράβηξαν απ’ όλες τις μεριές τα πέπλα της κακοκαιρίας και ένα μεγάλο ουράνιο τόξο με εφτά ζωηρά χρώματα, και ένα μικρότερο πιο ξεθωριασμένο, καμπύλωσαν πάνω από το τοπίο.
Διότι είναι δυνατόν να τεθώσι πλησίον αλλήλων το λευκόν και το μέλαν , ούτως ώστε και το έν και το άλλο να είναι αόρατα ένεκα της σμικρότητος αυτών, το εξ αμφοτέρων όμως προκύπτον να είναι ορατόν.
Λέγεις, είπεν ο Κέβης, πράγματα όλως διόλου αληθινά. Θέλεις λοιπόν, είπεν ο Σωκράτης, να παραδεχθώμεν των υπαρχόντων πραγμάτων δύο τάξεις, την τάξιν των ορατών και την τάξιν των αοράτων; Ας παραδεχθώμεν, είπεν ο Κέβης. Και ότι τα μεν αόρατα είναι πάντοτε τα ίδια αμετάβλητα, τα δε ορατά ότι δεν είναι ποτέ τα ίδια. Ας παραδεχθώμεν και τούτο, είπεν ο Κέβης.
Τ. έ. εν τη θεωρία, ήτις εξηγεί την γένεσιν των χρωμάτων διά της επιθέσεως των μεν επί των δε. Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι, το αυτό κατ' αμφοτέρας τας θεωρίας. Εάν δεχθώμεν ότι τα μεγέθη του μέλανος και του λευκού, τα οποία ενούνται, είναι ορατά και ουχί αόρατα. Εις ελάχιστα μέρη. O Αριστοτέλης διακρίνει την μίξιν από της συνθέσεως.
Πετάξετε, ονείρατα των ποιητών τρελλά, απάνω 'στης φτερούγες σας σηκώσετε κι' εμένα, και φέρετέ με 'γρήγορα 'ψηλά, πολύ ψηλά, ως ότου να μη βλέπω γη και άνθρωπο κανένα. Ω! ας ιδώ αόρατα μυστηριώδη κάλλη, ας με θαμβώνουν άγνωστοι εκστάσεις κι' οπτασίαι, και έξαφνα ας χάνωνται η μια μετά την άλλη, καθώς των πολικών χωρών αι φαντασμαγορίαι.
Αφού λοιπόν υπάρχει η δικαιοσύνη και η φρόνησις και όλαι αι άλλαι αρεταί και κακίαι, και προ πάντων η ψυχή, εις την οποίαν γεννώνται αυτά, άραγε φρονούν ότι κανέν από αυτά είναι ορατόν και χειροπιαστόν, ή όλα τα θεωρούν ως αόρατα; Θεαίτητος. Κανέν σχεδόν από αυτά δεν είναι ορατόν. Ξένος. Και τόρα; Άραγε παραδέχονται ότι κανέν από αυτά φορεί σώμα; Θεαίτητος.
Ούτω μείνας μόνος μετά την έξοδον του υπηρέτου εφρόντισε να κλείση την εσωτερικήν θύραν του ευρυχώρου άντρου, να σύρη τα παραπετάσματα και να καταστήση αόρατα εις τους οφθαλμούς του Γεωργίου Σχολαρίου τα παρ' αυτού λατρευόμενα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν