Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Μαΐου 2025
Και καθως εκείναι έφθασαν εις τον τάφον, βλέπουσιν αγγέλους λευχειμονούντας, οίτινες εκέλευσαν αυτάς, να τρέξωσιν οπίσω προς τους μαθητάς και να είπωσιν αυτοίς, και ιδίως τω Πέτρω, ότι ο Χριστός, συμφώνως προς το ίδιον ρήμα Του, ηγέρθη από των νεκρών, και θα προηγηθή αυτών, ως Ποιμήν, εις την αγαπητήν πατρίδα των, την Γαλιλαίαν. «Ιησούν ζητείτε, τον Ναζαρηνόν, τον Εσταυρωμένον; Ηγέρθη· ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν.
Α α, δμωαί γυναίκες, αίδε Γοργόνων δίκην φαιοχίτωνες και πεπλεκτανημέναι πυκνοίς δράκουσιν! ουκ έτ' αν μείναιμ' εγώ. — Τίνες σε δόξαι, φίλτατ' ανθρώπων πατρί, στροβούσιν;... — Ουκ εισί δόξαι τώνδε πημάτων εμοί· σαφώς γαρ αίδε μητρός έγκοτοι κύνες... Άναξ Άπολλον, αίδε πληθύουσι δη, καξ ομμάτων στάζουσιν αίμα δυσφιλές... υμείς μεν ουχ οράτε τας δ', εγώ 'δ ορώ. ελαύνομαι δε, και ουκ έτ' αν μείναιμ' εγώ.
Έκπληκτος ο κ. Νιαουστεύς έλαβε το δώρον, και δι' αναφοράς παρεκάλεσε το υπουργείον να τον προβιβάση, αν ευαρεστήται, εις τον χρυσούν σταυρόν. Αλλ' ουκ ην φωνή, ουκ ην ακρόασις.
Ο Διόνικος επεριποιήθη και τους άλλους και ωδηγούντο διά να κοιμηθούν, εμούντες οι περισσότεροι καθ' οδόν. Ο Αλκιδάμας όμως έμενεν εκεί• εστάθη αδύνατον να τον σηκώσουν, αφού επλάγιασεν εις μίαν κλίνην και απεκοιμήθη. πολλαί μορφαί των δαιμονίων πολλά δ' αέλπτως κραίνουσι θεοί και τα δοκηθέντα ουκ ετελέσθη • διότι αληθώς ήσαν απροσδόκητα όσα συνέβησαν.
Ουκ εία, πνεύματ', αγρίου φυσήματος φείδεσδε μηδέν, μη ου διαρρήξαι γνάθους: στρόμβοι, ζάλαι τε, δυσχίμω πλημμυρίδι αυτοίσι ναούς αετοίς ποντίζετε· έτ' αιθαλούσσαι φροντίδος ξυμπράκτορες πρόδρομοι κεραυνών λαμπάδες δρυηκόπων, πολιόν τόδ' αμόν κράτα πρήθοιτ' αν' συ δε, βροντή τινάκτειρ' ευκύκλου σφυρηλάτει παχύν πόλον γης, και φύσεως τυπώματα διαρταμήσασ' έκχεον βλαστήματα όσ' εξέφυσ' άπιστον ανθρώπων γένος· μεστή γενού βρέμουσ' επίρρηξον δε πυρ, κάχλαζε δ' όμβρε· πυρ γαρ ούτε πνεύματα ουκ όμβρον ου βροντήματ' εκφύσας έχω. υμών κατέγνων ούποτ', ουκ, απιστίαν· τυραννίδι ούποτ' εισεχειρίσ'· ου τέκνοις υμάς ίσ' αντηύδων ποτ' ουδέ τούμπαλιν υπουργίαν εμοί τιν' αντοφείλετε.
Και όμως είνε και πάλιν η Μαρία και ουχί ο Ιωσήφ, ήτις τολμά να του απευθύνη τον λόγον εις μίαν γλώσσαν τρυφεράς μομφής: «Τέκνον, τι εποίησας ημίν ούτως; Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμεν σε». Και επακολουθεί η απάντησις του παιδός, η τόσον συγκινητική εν τη απλοϊκή αθωότητι αυτής, η τόσον ανεξερεύνητος εις το βάθος της σοφίας της, η τόσον απείρως σημαντική, αφού αποτελεί τους πρώτους λόγους τους οποίους είπεν ο Χριστός: «Τι ότι εζητείτε με; ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναι με;»
Εις τον οίκον του Πατρός του υπάρχουσι πολλαί μοναί· ο χώρος εκεί είνε άπειρος. Εγνώριζον πού υπάγει, και την οδόν εγνώριζον. «Κύριε, ουκ οίδαμεν πού υπάγεις, και πώς δυνάμεθα την οδόν ειδέναι;» ηρώτησεν ο Θωμάς. «Εγώ ειμι η οδός, και η Αλήθεια, και η Ζωή, απεκρίθη ο Ιησούς· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα εμή δι' Εμού.
Και ο μεν ρήτωρ κατέβη γελών από του βήματος, «τον Νέστορα δε Θεαγένην ουκ έλαθεν ιαχή»• αλλ' άμα ήκουσε την βοήν, έτρεξε και αναβάς εις το βήμα ήρχισε να κραυγάζη και να λέγη μυρία κακά περί του προλαλήσαντος, διότι δεν γνωρίζω το όνομα του λαμπρού εκείνου ανθρώπου. Εγώ τον αφήκα να ξελαρυγγίζεται και μετέβην να ίδω τους αθλητάς• διότι ελέγετο ότι οι Ελλανοδίκαι είχον ήδη έλθη εις το πλέθριον.
Μετά ταύτα επρομηθεύθημεν όλα τα αναγκαία διά το ταξείδι μας προς την Βαβυλώνα και ανεχωρήσαμεν με καταλληλότατον αέρα· όθεν το βασιλόπουλον, εγώ και οι αδελφές μου επερνούσαμε με μεγάλην ξεφάντωσιν εις το πλοίον μας, αλλ' ο φθόνος ουκ οίδε προτιμάν το συμφέρον.
Και εις το μέρος τούτο η φωνή ήτις είχε ηχήσει με τόσον δικαίαν αγανάκτησιν ερράγει εις τον τρυφερώτερον έλεγον, «Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν, ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον επισυνάγει όρνις τα νοσσεία εαυτής υπό τας πτέρυγας και ουκ' ηθελήσατε!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν