Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από το Βεσπεσιανό κι από τον Τίτο είναι άλλης ιστορίας. Εδώ σώνει να ειπωθή πως με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στα 66, και πάλι με την ολότελη ξολόθρεψη του Ιουδαϊσμού στα 136 μ. Χ., τότες που σκορπιστήκανε μια για πάντα — ο Ελληνισμός, δηλαδή η φιλοτιμία της ελληνικής παιδείας, της τέχνης, και κάπως και της ζωής, ξαπλώθηκε με νέα δύναμη στους τόπους εκείνους.
Πώς! ο Ελληνισμός όλος υπέφερε τόσα διά να κάμη αυτό το βασίλειον και αυτοί εκεί πάνω θα το κατέστρεφαν, διά τα πάθη και τας αντιζηλίας των; Εις την διάνοιαν των απλοϊκών χωρικών βασίλειον και βασιλεύς εταυτίζοντο εις έν αδιαίρετον και ιερόν. Βραδύτερον άλλαι πληροφορίαι τους επαρηγόρησαν.
Πρόκοβαν ώσπου νανθοβολήσουν, καρπό όμως δεν έβγαζαν. Ή, να πάρουμε πιο πρόστυχη, μα και πιο ταιριαστή παρομοίωση, ο Ελληνισμός εκείνος είτανε μουνουχισμένος. Τούλειπε η αντρίκια η δύναμη που γεννάει καινούρια ζωή, και κυριεύει κόσμο. Τούλειπε η πολιτική η ενέργεια, ο πατριωτισμός.
Ο Ελληνισμός λοιπόν, απλωμένος ίσον ανώτερος πολιτισμός, σ' όλη την Ανατολή, έγινε Χριστιανισμός, και κράτησε την Ανατολή με τη θρησκεία στα χέρια του. Ο ίδιος Ελληνισμός, ο πιο ξύπνος και πιο άξιος λαός της Ανατολής, μπήκε στο νόημα του τι θα πει μηχανισμός του Ρωμαϊκού Ανατολικού κράτους, τον κατάλαβε καλά, και τον πήρε κι αυτόν στα χέρια του.
Σαν το Χρυσόστομο, τα λεν και χίλιοι άλλοι . Ίδια η λέξη ελληνισμός δεν είχε διόλου, μα διόλου, τη σημασία που της δίνει ο κ. Σωτηριάδης κι άλλοι πολλοί.
Πιστέβω πως το ρωμαίικο — ή σαν αγαπάτε κ' έτσι να το πήτε, δε με πειράζει — πιστέβω πως ο ελληνισμός έχει στη Μεσόγειο, εκεί κάτω, πρόσωπο να παίξη και πρόσωπο σπουδαίο και ξακουστό, το πρόσωπο του Πολιτισμού. Πρέπει, σα σημάνη η ώρα, έτοιμοι να είμαστε. Και γλήγορα να κάνουμε, γιατί πρώτο γνώρισμα του πολιτισμού είναι γλώσσα, κι όχι γλώσσα μισή, μα σωστή, δυνατή, εθνική γλώσσα.
Καταχωνιάζουνταν το λοιπό στον κατακλυσμό κι ο Ελληνισμός, κ' έλεγες πνιγότανε μέσα στα βαρβαρικά κύματά του. Κι ως τόσο, ας το πούμε θάμα και τούτο, — αυτός που ως την ώρα μήτ' ο ίδιος δε σήκωσε χέρι να διαφεντέψη το είναι του, μήτ' από ξένον προστάτη άλλη βοήθεια δεν έλαβε παρά χάδια και καλοπιάσματα, πρόβαλαν άξαφνα τώρα δυο πρωτοφανέρωτες δύναμες και τονέ γλύτωσαν, και μάλιστα τονέ δόξασαν.
Σαν τι λογής είταν αυτό το πολύτιμο το υλικό, και πού βρίσκουνταν — αυτό να ξετάσουμε τώρα. Τα ξέρουμε κι από την αρχαία ιστορία πως ο Αλέξαντρος στάθηκε αφορμή να πάρη μεγάλη φόρα ο ελληνισμός στην Ανατολή, κι όχι μονάχα στα παράλια — αυτά είτανε δικά μας κι από τα παλιά — παρά και πολύ παραμέσα.
Τόσον δε ισχυρός ήτο ο Ελληνισμός εις τας χώρας αυτάς, ώστε και σήμερον ακόμη, ενώ παρήλθαν 700 έτη από του οριστικού χωρισμού των από του Ελληνισμού, εις διαφόρους κώμας και πολίχνας των δύο άκρων της Ιταλίας, της Μεσσαπίας και της Καλαβρίας, η λαλουμένη υπό του λαού γλώσσα είναι ελληνική.
Ανατραπέντος του θρόνου έδραξεν ο Ελληνισμός την Μεγάλην της Αυτοκρατορίας Σφραγίδα και μετ' αυτής εσώθη επί των χιονοστεφών ορέων εφ' ων το συμβολικόν πτηνόν εδύνατο να στήση την φωλεάν αυτού και να δορυφορηθή υπό ζώντων αληθών αετών,
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν