United States or Portugal ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μα τον Δία, αυτήν μου την απόφασίν δεν θα την πάρω 'πίσω! ΚΕΝΤ Υγίαινε. Αν φέρεσαι, ω Ληρ, μ' αυτόν τον τρόπον, ελευθερία είν' αλλού, κ' εδώ είν' εξορία! Ω Κορδηλία, οι θεοίτην σκέπην των να σ' έχουν, εσέ, που σκέπτεσαι σωστά και δίκαια τα λέγεις! Σεις, είθε με τα λόγια σας να συμφωνούν τα έργα κ' η γλύκα από τα χείλη σας καλούς καρπούς να φέρη!

Ο υπουργός με αγαπά προ πολλού και συχνά με παρεκίνησε να καταγίνω σε κάτι και τυχαίνει ώρα όπου έχω πράγματι μια τέτοια διάθεση. Έπειτα, όταν το ξανασυλλογίζωμαι και θυμούμαι τον μύθο του αλόγου που μην υποφέροντας την ελευθερία του άφησε να του βάλουν σέλλα και γκέμια και το ψόφησαν στην καβάλλαδεν ξέρω τι να κάνω.

Κ' ύστερ', αφ' ου συντρίψωμεν Τον έχθιστον ζυγόν, Αλλά όχι αβέβαια πλούτη Θέλει μας δώσει πάλιν Η Ελευθερία. Εδώ ηδονάς και ανάπαυσιν, Ω φίλοι, ας παραιτήσωμεν Ξηρή Πέτρα το στρώμα, Φαρμάκι το ψωμί Της δουλείας είνε. Εδώ, 'σάν αναθήματα, Εις τον βωμόν πλησίον, Τους συγγενείς, τα τέκνα μας Αγαπητά, τους γέροντας Τώρα ας αφήσωμεν.

Τα φυτά δεν έχουσι κεντρικόν τι όργανον, όπερ είναι αναγκαίον εις την αίσθησιν, άνευ δε ταύτης δεν δύνανται να λέγωνται ότι κοιμώνται ή γρηγορούσι, διότι ο ύπνος και η εγρήγορσις είναι η αργία και η ενέργεια της αισθήσεως. Αδιακόπως. O ύπνος είναι δέσμευσις της αισθήσεως, η δε εγρήγορσις λύσις των δεσμών και ελευθερία της αισθήσεως.

Βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία. — Ε! λοιπόν, αν τα γεράκια είχανε πάντα την ίδια φύση, πως θέλετε νάχουν αλλάξει οι άνθρωποι τη δικιά τους; — Ω! υπάρχει μεγάλη διαφορά, είπε ο Αγαθούλης. Γιατί η ελευθερία της βουλήσεως.... Συζητώντας έτσι φτάσανε στο Μπορντώ. &Τι τους συνέβηκε στη Γαλλία&

Και θα έπαυαν διά παντός. Εις πάσαν περίπτωσιν τα χαλινάρια τα εκράτει αυτός και δεν τάφινε να του τα πάρη. Και άμα έβλεπεν ότι το παράκανε, θα του τα μάζευε τα χαλινάρια. Αλλά και η ελευθερία την οποίαν του άφινεν ήτον αναγκαία διά να παύσουν αι αφορμαί των δυσαρεσκειών του με τον Στρατήν, αι οποίαι, παροξυνόμεναι βαθμηδόν, ηδύναντο να φθάσουν εις ανεπανόρθωτα πράγματα.

Τοιαύτη ελευθερία θα ήτο σκληροτέρα ξένης κυριαρχίας, και ημείς οι Λακεδαιμόνιοι θα ήμεθα άξιοι όχι ευγνωμοσύνης διά τους κόπους μας, αλλά μάλλον μομφής αντί τιμής και δόξης· και τα εγκλήματα διά τα οποία καταπολεμούμεν τους Αθηναίους ηθέλομεν επισύρει καθ' ημών αυτών απεχθέστερα παρά ο μη προσποιηθείς αρετήν.

Τούτους λοιπόν και σεις μιμούμενοι και πεπεισμένοι ότι η ευδαιμονία έγκειται εις την έλευθερίαν, και η ελευθερία εις την γενναιότητα, μη αποδειλιάτε προς τους πολεμικούς κινδύνους.

Άνευ χρηστών ηθών, άνευ αγάπης, άνευ δικαιοσύνης, και αυτή η ζωογονούσα τα έθνη ελευθερία μεταβάλλεται εις ακολασίαν, ήτις επί τέλους φέρει την κακοδαιμονίαν ή της εσωτερικής τυραννίας, ή διά της εξωτερικής υποδουλώσεως. Ο Γεροστάθης ενθυμήθη τότε τους τριάκοντα τυράννους των Αθηνών, την αρετήν του Σωκράτους, και την δικαιοσύνην του Αριστείδου. Ιδού δε όσα περί αυτών μας είπεν.

Διηγούνται για μια ευγενική ράτσα ολίγων· που όταν είναι φουσκωμένα και κατακουρασμένα μόνα των εξ ενστίκτου δαγκάνονται και ανοίγουν μια φλέβα, για να πάρουν ανάσα. Έτσι μου συμβαίνει συχνά, θα επιθυμούσα να ανοίξω μία φλέβα, που θα μου παρείχε την αιώνια ελευθερία. 24 Μαρτίου,