Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 15 Ιουνίου 2025
ΑΜΛΕΤΟΣ Ευχαριστώ σε ταπεινώς· καλά τωόντι. ΟΦΗΛΙΑ Κάποια θυμητικά δικά σου, Κύριέ μου, έχω, και από πολύν καιρόν να τ' αποδώσω ήθελα· σε παρακαλώ, δέξου τα τώρα. ΑΜΛΕΤΟΣ Όχι εγώ· ποτέ μου τι δεν σώχω δώση ΟΦΗΛΙΑ Ότι μου έχεις δώση, Κύριε, το γνωρίζεις, και με τα δώρα λόγια γλυκοσυνθεμένα τόσο 'πού έδιδαν πλούτον εις τα πλούσια δώρα.
Ηπόρησαν και οι δύο ιδόντες με εισέτι κατάκοιτον. Ο οικοδεσπότης μάλιστα μόλις ηδυνήθη να υποκρύψη την δυσαρέσκειάν του υπό την ευγένειαν των τρόπων του. Η αγγελία ότι ήμην αδιάθετος τον συνωφρύωσεν. Προσεποιήθη ότι ανησυχεί περί της υγείας μου, αλλά δεν εξηπατώμην εγώ· εγνώριζα πού ν' αποδώσω την ανησυχίαν του.
Και ούτε εις τον οίνον ηδυνάμην ν' αποδώσω τα συμβαίνοντα, ενθυμούμενος τα όσα έγραψεν ο Ετοιμοκλής, χωρίς να φάγη και να πίη.
Ο δε κλέπτης του Θεού δεν τιμωρείται· τιμωρείται μόνον ο κλέπτης του ανθρώπου — και ιδού εγώ κρεμασμένος. Αλλ' έστω· είμαι τουλάχιστον χορτάτος, και ευχαριστημένος, ότι θ' αποδώσω εις την φύσιν εκ νέου εκείνο, όπερ είχε δι' εμέ προορίση, αλλά της το είχε κλέψη ο κατήγορός μου! Λέγει τότε το Φάσμα: — Ιδού λοιπόν δύο άνθρωποι, χορτάτοι και οι δύο, εκ των οποίων ο είς φονεύει τον άλλον.
Και τώρα επειδή δεν είχα να της δώσω της χίλιες δραχμές που μου ζητούσε, διότι ο πατέρας είνε σφικτός και δεν μου δίδει, εδέχθη τον Μοσχίωνα και σ' εμένα έκλεισε την πόρτα• εγώ δε για να την πεισμώσω και να της αποδώσω τη λύπη που μου προξένησε, επήρα σένα.
Τότε λοιπόν η ψευδής κρίσις μένει εις την εξής περίπτωσιν, όταν εγώ γνωρίζω και σε και τον Θεόδωρον και έχω αποτυπωμένα εις εκείνο το κήρινον όργανον τα χαρακτηριστικά των δύο σας, ως να είσθε δακτυλίδια, σας βλέπω όμως και τους δύο ύστερα από πολύν καιρόν και όχι τόσον καθαρά, και προσπαθών να αποδώσω τα χαρακτηριστικά του καθενός σας εις την ιδικήν του μορφήν, τα εμβάζω και τα προσαρμόζω εις τα ίχνη τα οποία άφησαν εντός μου, διά να γίνη η αναγνώρισις.
»Σοι έγραψα ότι της είχον προτείνει να την αποδώσω εις τους Αούλους; Αλλά δεν ήτο πλέον δυνατόν· οι Άουλοι είχον αναχωρήση εις Σικελίαν. »Εν πάση περιπτώσει αύτη ήξευρεν ότι εγώ δεν θα την κατεδίωκον πλέον, ότι έπαυον την βίαν και ότι επειδή δεν ηδυνάμην ούτε να παύσω να την αγαπώ, ούτε να ζήσω χωρίς αυτήν, η ευτυχία μου θα ήτο να την λάβω σύζυγον. Και όμως έφυγε!
Όμως δυο άνθρωποι, ο Ρόχαλτ και ο Βασιληάς Μάρκος της Κορνουάλης υπεστήριξαν τ' ορφανό και το περιπλανώμενο παιδί, και οφείλω να τους ονομάζω πατέρες. Δεν έχω χρέος, το ίδιο, όπως απέδωκα στον πατέρα μου τα δικαιώματά του, να τ' αποδώσω και σ' αυτούς; Λοιπόν δυο πράγματα έχει ένας άνθρωπος σαν και μένα: τον τόπο του και το σώμα του. Στον Ρόχαλτ από δω, δίνω τον τόπο μου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν