Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Wronsky overlegde, of men wellicht op de bocht van buiten voorbij zou kunnen komen, toen Froe-Froe dit reeds van zelf deed en al begon te vorderen. Haar van zweet al donker gekleurde schouder bevond zich reeds naast Gladiators kruis. Toen liepen zij een poos geheel naast elkander.
"En ik dank je ook zeer voor je beslissing, want ook ik ben van oordeel, dat, als hij de stad wil verlaten, het voor graaf Wronsky volstrekt niet noodig is eerst bij ons te komen. Overigens ..." "Dat heb ik al gezegd, waarom dat dus te herhalen?" viel Anna hem met een plotselinge geraaktheid, die zij niet kon overwinnen, in de rede. "Niet noodig!" dacht zij.
De eigenlijke grond echter, waarom de prins hem zoo onverdragelijk was, was hierin gelegen, dat Wronsky onwillekeurig in hem zich zelf herkende; en wat hij in dezen spiegel zag, vleide zijn eigenliefde volstrekt niet; hij was een weinig beduidend, zeer hoogmoedig, buitengewoon gezond en kleingeestig, zinnelijk mensch, verder niets; een gentleman voorzeker, dat kon Wronsky niet ontkennen; tegenover hooger geplaatsten rustig en ongedwongen, eenvoudig en vrijmoedig tegen zijns gelijken, nederbuigend tegen ondergeschikten.
Zijn gelaat drukte op dat oogenblik droefheid uit, maar reeds in het volgend oogenblik, nadat hij even had gezucht en met sidderende hand langs zijn baard had gestreken, trad hij de kamer binnen, waarin Wronsky zich bevond; hij had al zijn zuchten over den dood zijner zuster vergeten en zag in Wronsky nog slechts den held en zijn ouden vriend.
Hij bemint mij reeds lang niet meer. En waar de liefde ophoudt, begint de haat. Als ik verstandig ben, laat Alexei Alexandrowitsch mij misschien Serëscha over en ik trouw met Wronsky."
"Dat is heerlijk, Alexei," zei ze, zich naar Wronsky omkeerend, die eveneens afgestegen was en hen naderde, terwijl hij zijn hoogen, grijzen hoed afnam. "Ge kunt niet denken, hoezeer ons uw komst verheugt," zeide hij met nadruk en toonde lachend zijn gezonde, witte tanden.
"Om die reden ben ik ook ongetrouwd en zal het ook blijven." "En Helsingfors?" zeide Wronsky lachend en zag daarbij Anna aan, die ook lachte. Hun blikken ontmoetten elkander, maar Anna's gelaat nam dadelijk een koele, terughoudende uitdrukking aan, alsof zij zeggen wilde: "Niet vergeten! Tusschen ons blijft het onveranderd." "Was u werkelijk eenmaal verliefd?" vroeg zij Jawschin.
Na Wronsky aldus zijn afscheid te hebben gegeven, ging hij tot Anna gewend voort: "Wat treft het goed, dat ik juist een half uur vrij heb om u af te halen en mijn teedere zorg te toonen," liet hij er op schertsenden toon op volgen.
Wronsky nam het briefje; het was, zooals hij verwacht had, van zijn moeder, en daarbij lag een briefje van zijn broeder, die hem schreef, dat hij hem noodzakelijk moest spreken. Wronsky wist, dat het steeds dezelfde zaak betrof. "Wat gaat het hun aan?" dacht hij en stak den brief weg om hem onderweg opmerkzamer te lezen.
"Het is heel prettig bij hen," verhaalde hij van Wronsky en Anna; "ik mag mij trouwens geen oordeel aanmatigen, maar men gevoelt zich bij hen, alsof men tot de familie behoort." "Wat denken zij te doen?" "Ik geloof, dat hun plan is den winter in Moskou door te brengen." "Hoe goed zou het zijn, als wij elkaar allen bij hen ontmoetten! Wanneer gaat gij weer naar hen toe?" vroeg Stipan aan Wassenka.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek