Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Kord had zich ter eere van den dag in zijn parade-costuum gestoken, een zwarten tot boven dichtgeknoopten jas, sterk gesteven halsboord, waarop zijn kinnebakken rustten, zwarten hoed en kaplaarzen. Hij was als altijd kalm en vol gevoel van eigenwaarde en hield zelf het paard aan beide teugels. Froe-Froe sidderde als in de koorts en haar vurig oog zag schuins naar den naderenden Wronsky.
"O, mijn God, hoe dikwijls! Maar begrijp mij wel: Altijd zoo, dat ik er de speeltafel niet om verzuimde." "Maar hoe was het met die, daar te ...?" Zij wilde vragen: "te Helsingfors," maar zij wilde dit woord niet herhalen, omdat Wronsky het reeds had uitgesproken. Op dit oogenblik trad Woitow binnen, die Wronsky's hengst wilde koopen. Anna stond op en verliet met onverschillig voorkomen de kamer.
"Toen men de electriciteit het eerst waarnam," antwoordde Lewin met vuur, "bemerkte men haar als een buitengewoon verschijnsel en eeuwen moesten er over heengaan, voor zij in de practijk werd aangewend." Wronsky volgde Lewins woorden met opmerkzaamheid en nam daarbij, volgens zijn gewoonte, het air aan van iemand, die heel veel belang in de zaak stelde.
"Het is te laat, te laat!" fluisterde zij glimlachend, en zij lag nog lang met onbewegelijke, open oogen, welker glans zij zelf in de duisternis meende te zien. Sinds dien avond begon er een nieuw leven voor Alexei Alexandrowitsch en zijn vrouw. Er was niets bizonders voorgevallen. Anna reed als vroeger uit, bezocht vorstin Betsy dikwijls en trof Wronsky overal aan.
Bij zijn vertrek van Petersburg had Wronsky zijn ruime woning op de Moskaya aan zijn vriend en besten kameraad Petritzky afgestaan.
"Wie gaat daar?" vroeg Wronsky plotseling; hij zag twee dames naderen: "wellicht zijn het bekenden!" En hij sloeg haastig met haar een zijpad in. "Och, mij is dat geheel onverschillig!" zeide zij. Haar lippen beefden en het kwam hem voor, alsof haar oogen met een geheel bizondere verstoordheid van achter haar sluier hem aanstaarden.
Die korte blik was voor Wronsky voldoende geweest om op te merken, dat een glans van bedwongen levenslust op haar gelaat, tusschen de schitterende oogen en de roode lippen speelde, alsof een overvloed van het een of ander haar zóó vervulde, dat het zich tegen haar wil in den glans van haar blik en haar lach verried.
Toen nu Machatin en Wronsky de barrière waren overgesprongen en een officier, die achter hen volgde, zoo ongelukkig op het hoofd viel, dat hij terstond dood was, ging er een kreet van ontzetting door het publiek, maar Anna dat zag Karenin had het in het geheel niet bemerkt en begreep niets van hetgeen men rondom haar besprak. Hij bespiedde haar nu steeds veelvuldiger en steeds langer.
Barones geef hem wat koffie uit de nieuwe kan! Bonjour kameraad! Dat is een verrassing! ik geloof, dat je over het sieraad van je kamer tevreden zult zijn!" zeide hij, terwijl hij op de barones wees: "Gij kent elkander toch?" "Dat zou ik denken," antwoordde Wronsky met vroolijken lach en drukte de kleine hand der barones "wij zijn oude vrienden!"
"Houdt ge u met schilderen bezig?" vroeg deze, zich levendig tot Wronsky wendende. "Ik heb er vroeger veel aan gedaan en wijd er mij nu weer zoo wat aan," zeide Wronsky blozende. "Hij heeft een waar talent," verzekerde Anna met vuur; "ik ben geen bevoegde beoordeelaarster, maar ik weet het van deskundigen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek