Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Hij was hem niet genegen en nu hield hij hem voor zijn gevaarlijksten tegenstander en het ergerde hem, dat hij hem voorbij galoppeerde en Froe-Froe daardoor opgewonden maakte. Deze hief het linkerbeen op tot den galop en na twee zetten ging zij, zich over den straf aangetrokken teugel ergerend, in een stootenden draf over. Kord fronste het voorhoofd en liep achter Wronsky heen.
"Waarom toch kan het niet?" vroeg Anna, haar tranen nog terughoudend; zij hechtte reeds aan hetgeen hij antwoorden zou volstrekt geen waarde meer. Zij besefte, dat haar noodlot was beslist. Wronsky wilde zeggen, dat na het duel, dat naar zijn meening onvermijdelijk was, de zaak zich geheel anders kon ontwikkelen, maar hij zeide wat anders. "Het kan zoo niet blijven!
Eenigen der ruiters bevonden zich voor hen, anderen meer terug, toen Wronsky plotseling achter zich op de slijerige baan den galop van een paard hoorde, en onmiddellijk daarop sprong Machatin hem op zijn Gladiator met zijn witte pooten voorbij. Machatin lachte hem toe, maar Wronsky zag hem onvriendelijk aan.
Zijn nieuwe rol schonk Wronsky eenigen tijd bevrediging; hij maakte kennis met een professor in de Italiaansche schilderkunst, waarmede hij studiën naar de natuur maakte.
De tweede wedren was juist geëindigd; alle oogen waren op een cavalerie-gardist en achter hem op een lijfhuzaar gericht, die de laatste krachten hunner paarden aanspoorden en den paal naderden. Van alle zijden drongen de volksmenigte en de soldaten op den paal toe, en hierdoor kon Wronsky zich onbemerkt onder de menigte mengen.
Wronsky was zich deze goede meening zijner kameraden wel bewust en gevoelde zich daarom te meer verplicht die meening te behouden.
Ook haar partner Tuschkewitsch bleef bij haar, terwijl de anderen nog lang voortspeelden. Swijaschsky en Wronsky speelden zeer goed en met opmerkzaamheid, Wesslowsky het slechtst, maar toch hield zijn lachen en roepen niet op.
"Bij al zijn gebreken moet men hem toch recht laten wedervaren," zeide de vorstin tot Kosnischew, toen Oblonsky haar had verlaten: dat is een echt Russische, een Slavische natuur. Ik vrees slechts, dat het Wronsky onaangenaam zal zijn hem te zien. Wat zij ook mogen zeggen, mij roert het noodlot van dezen man. Spreekt u hem onderweg?" "Ja, wellicht! Als het zoo valt."
"Men zegt, dat die man een zeer talrijk gezin alleen te onderhouden had," klaagde Stipan. "Zou men iets voor haar kunnen doen?" vroeg Anna met bewogen stem. Wronsky zag haar aan en verliet dadelijk den waggon.
Zij hadden wel reeds zeven werst gereden, toen Wronsky eerst in zoover tot bezinning kwam, dat hij op het horloge zag en dadelijk begreep, dat het al half zes was en hij zich veel had verlaat. Dien dag hadden er verscheiden wedrennen plaats: Een wedren in afgesloten ruimte, een andere officierswedren en dan de zijne.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek