Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Het schoot er als een vogel over heen, maar op hetzelfde oogenblik bemerkte Wronsky tot zijn schrik, dat hij zelf de beweging van zijn paard niet gevolgd had, maar onbegrijpelijker wijze zich met een onvergefelijk slechte beweging op den zadel had laten vallen.
Mocht haar man haar met schande beladen uit het huis stooten, mocht Wronsky in zijn liefde verkoelen en tot zijn onafhankelijk leven terugkeeren, haar zoon zou haar niet verlaten. Haar leven had nu een doel, en zij moest handelen, opdat men hem haar niet ontroofde. Zij moest hem nemen en met hem wegtrekken eer men hem haar ontnam. Dit besluit gaf haar kalmte, het gaf haar een doel.
"En allen," liet vorstin Miagkaja volgen, "zouden er gaarne heenrijden, als het maar even zoo in de mode was als nu naar de groote opera te gaan." Vorstin Betsy's blik viel toevallig op Wronsky, toen zij bemerkte, dat zijn naar de deur gekeerd gelaat plotseling veranderde. Een heldere, blijde glans verspreidde zich daarover en zonder zijn oogen van de deur te wenden, stond hij op.
Er was toch niets waarover zij zich te schamen had. Zij riep de bizondere voorvallen te Moskou in haar geheugen terug. Zij waren goed en aangenaam. Toen zij zich het bal herinnerde, dacht zij aan Wronsky, aan zijn verliefd, ootmoedig gelaat, dacht aan haar verhouding tot hem.... Maar daar stak immers niets in!
En de voor Kitty meest kwetsende gedachten voeren hem door het hoofd; hij begon op nieuw, zooals een jaar vroeger, een geweldige jaloerschheid tegen Wronsky te gevoelen; zijn herinnering voerde hem terug naar dien avond, toen hij hen op de soiree te zamen had gezien, en verdacht haar, dat zij hem nog niet geheel had vergeten.
"Betsy heeft mij gezegd, dat graaf Wronsky wenscht voor zijn vertrek naar Taschkent van ons afscheid te nemen." Zij zag haar man niet aan en haastte zich alles te zeggen, wat haar zoo zwaar viel. "Ik heb geantwoord, dat ik hem niet kon ontvangen." "Of liever, mijn beste, dat dit van Alexei Alexandrowitsch afhing," verbeterde Betsy.
Wronsky vermeed opzettelijk de groepen der aanzienlijken, die zich voor de tribune vrij bewogen en met elkander spraken. Hij bemerkte daar mevrouw Karenin, vorstin Betsy en de vrouw van zijn broeder, maar, om niet afgeleid te worden, naderde hij hen niet.
"U meent dus, dat ik onwaarheid heb gesproken?" vroeg zij gedwongen lachend. "Neen, Mascha! dat niet, Constantin Dimitritsch zegt slechts, dat hij er niet aan gelooven kan," sprak Kitty voor Lewin blozend. Lewin bemerkte dit, het wond hem nog meer op en hij wilde antwoorden. Wronsky kwam echter met zijn gullen en vroolijken lach dit gesprek, dat gevaarlijk dreigde te worden, te hulp.
Alexei Wronsky was bleek geworden en zijn onderlip beefde, wat hem zelden gebeurde. Zijn broeder wist dat dit een kwaad teeken was en lachte vroolijk als te voren. "Ik wilde je moeders brief maar geven," antwoordde hij; "maar wind je vóór den wedren niet op. Bonne chance!" voegde hij er lachend bij en verwijderde zich.
Niet alleen, dat alle jonge heeren, die de Moskouer bals bezochten, haar het hof maakten, maar in dezen eersten winter deden zich reeds twee goede partijen op: Lewin en zeer kort na diens vertrek graaf Wronsky.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek