Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Was Wronsky bij haar mededeeling dadelijk vast besloten geweest en had hij zonder aarzelen hartstochtelijk gezegd: "Laat alles achter en vluchten wij!" dan had zij haar zoon verlaten en was met hem gegaan. Maar nu bespeurde zij bij hem een opwellende gewaarwording, die haar beleedigde en hij scheen haar te wankelen. "Het was mij volstrekt niet zwaar.... Het ging van zelf," zeide zij geraakt.
"Pierre, geef mij de koffiebus," wendde zij zich weer tot Petritzky, dien zij zoo bij zijn doopnaam noemde, zonder haar intieme betrekking met hem te verhelen. "Ik zal er nog wat bij doen." "Dan zult ge hem bederven." "Dat is niets ha ha ha! Nu? en uw vrouw?" riep zij plotseling het gesprek afbrekend Wronsky toe: "Wij hebben u namelijk hier uitgehuwelijkt. Hebt ge uw vrouw niet meegebracht?"
Zij legde zich gewillig achterover en zag met schitterende oogen voor zich uit. "Vergeet niet, dat ik niets behoef als uw vergiffenis; meer verlang ik niet.... Maar waarom komt hij niet?" vroeg zij en richtte haar blik naar Wronsky. "Kom hier, kom, geef hem de hand." Wronsky ging naar het bed en bedekte zijn gelaat met de handen. "Laat uw gezicht vrij zie hem aan. Hij is een heilige!" zeide zij.
"Ja, vluchten! opdat ik slechts uw liefje word!" bracht Anna boos daar tegen in. "Anna!" zeide hij verwijtend. "Ja," ging zij voort, "alles kan te gronde gaan als ik maar uw liefje word!" Zij wilde weer iets van haar zoontje zeggen, maar zij vermocht zijn naam niet uit te spreken. Wronsky was geheel onthutst door haar manier van doen.
De gebeurtenissen, die op haar ziekte waren gevolgd, van haar verzoening met Karenin tot haar vertrek uit de echtelijke woning, schenen haar een nachtmerrie, waarvan haar reis alleen met Wronsky haar bevrijd had. Waarom op deze vreeselijke herinnering terug te komen?
Maar het verschafte u een genoegen Thérèse in Eva's kostuum te zien." "Daar is hij toch weer, de demon," zeide Wronsky, terwijl hij haar op tafel liggende hand greep en ze kuste. "Ja, maar ik kan niet anders. Je vermoedt niet, wat ik heb doorgestaan, terwijl ik op je wachtte.
Gelukkig en tevreden was zij na het gesprek met Kitty tot haar echtgenoot gekomen en, al had zij ook geen plan hem over het aanzoek van Lewin en Kitty's weigering te spreken, zij had hem toch te kennen gegeven, dat de zaak met Wronsky zoo goed als beklonken was en na de komst zijner moeder tot een goed einde zou worden gebracht.
Ik wil u niet verbergen, dat ik wankelde en mij zeer kwelde; ik beken, dat ik daarbij in de eerste plaats door den wensch geleid werd mij op u en op haar te wreken." Hij zag Wronsky openhartig en welwillend aan. "Toen ik dat telegram ontving, ging ik met dezelfde gevoelens hierheen, ja ik wil nog meer zeggen: ik wenschte zelfs haar dood.
Toen de derde wedren begon, richtte zij den blik naar voren en zag onafgewend naar Wronsky, die zich juist op het paard zette, en te gelijk hoorde zij de onaangename stem van haar echtgenoot, die niet wilde ophouden. De vrees voor Wronsky kwelde haar, maar nog meer die fijne stem.
Zij wees, hoe hij met de handen had rondgewoeld; ontzetting sprak uit haar gelaat; Wronsky dacht aan zijn eigen droom en voelde zich door dezelfde ontsteltenis aangegrepen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek