Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
De mogendheid Laps, die niets gewonnen had met haar hevigheid van zoo-even, wilde nu eens beproeven wat gemoedelykheid zou uitwerken: Maar, meester, hoe kan uwé dat zeggen? Myn vader was in de granen... Juffrouw Laps, antwoord my... Gut ja, meester, maar... Antwoord my juffrouw Laps: waar woont gy in, of juister uitgedrukt; wáárin woont gy? Waarin ik woon?
Toen ik hen kende, ging ik ter Fransche schole en wanneer ik 's avonds werd gehaald en naar den sterrenhemel zag, vestigde ik doorgaans mijne bijzondere aandacht op den Orion, vooral op de drie hoofdsterren van zijn gordel: en dan kwam het mij meermalen in den zin, dat, evenals de beroemde helden der oudheid, na hun dood een bepaald gesternte ter woon en onder hunne bescherming verkregen, de doorluchte Drie, die mijnen kameraden en mij zooveel genoegen verschaften, in dien gordel een hunner waardige plaats zouden kunnen bekleeden.
En dan komt het grappig contrasteerende antwoord van Fancy: "Ja, haren heb ik wel, maar ik woon... neen, ik woon niet. M'n ouders wonen, en ik ben bij hen. Doe in 't vervolg een postzegel op uw brieven. Ik ben somwijlen schraal bij kas, en ge begrijpt dat er op onze begrooting geen gelden worden toegestaan voor port aan minnebrieven."
"Nog houd ik wel trotsch, ja, trotsch houd ik 't hoofd, hoog boven de worstlende stroomen, doch iederen dag, dat zorg en verdriet omhangen mijn woon met hun rouwsomber kleed, dan, wakend, leef ik van droomen." Een maand later zat Kaja in het donker vóór de piano. Peter Dam lag schommelend, met een sigaar in den mond, in een gemakkelijken stoel dicht achter haar.
Ik heb geen zuster en geen vader en geen moeder. Ik ben een wees, ik woon in Pentonville.« »Hij is er nog trotsch op!« riep de jonge vrouw. »'t Is Nancy!« riep Oliver, die nu voor 't eerst haar gezicht zag; in de grootste ontsteltenis deinsde hij achteruit. »Zie je wel, hij kent me!« riep Nancy, zich tot de omstanders wendend. »Hij zei 't voordat hij 't wist.
"Wel, mijnheer de baljuw, ik kom tot u wegens eene zaak van belang. Ik woû u maar kennis geven, dat ik nu ook bankroet wou gaan." "Wat wou je, vriendlief?" "Bankroet gaan, heer baljuw." "Hm, hm!" bromde de oude heer, "dat is immers eene desperate zaak." En hij krabt zijn hoofd en gaat in de kamer op en neder. "Hoe lang woon je al in 't Stemhager rechtsgebied?"
Men schudt het hoofd, wil alles weten, hoe ik heet, waar ik woon, of ik gevaarlijk ben, of ik geld heb, wat ik eet, of ik rook en drink, hoeveel kleedingstukken ik heb, hoeveel geweren, enz. Het resultaat is, dat men mij òf voor een gek houdt òf voor een gevaarlijken toovenaar.
Dank mij niet; zeg niet, dat ik u in mijn huis ontvang. Niemand is hier te huis, dan hij die een schuilplaats noodig heeft. Ik zeg u, die hier doortrekt, dat ge hier meer in uw huis zijt dan ik, die hier woon. Al wat hier is, komt u toe. Wat heb ik dus noodig uw naam te weten? Overigens, voor ge mij dien zeidet, hadt ge er een, dien ik kende."
Eerst in 1577 werd Heusden, ten gevolge der Pacifikatie van Gent, van vreemde bezetting ontslagen. Kort daarna trokken de Kastelein-Drossaart en de Schout naar Brabant metter woon, en werd in de plaats van eerstgemelde aangesteld Jonker Johan Bax, een der leden uit dat geslacht van krijgshelden, zoo beroemd in onze militaire oirkonden.
Zij heeft 't heel goed in haar nieuwe woon en ondervond veel hartelijkheid van 't publiek. Haar nieuwe familie draagt haar op de handen, en waar zij kwam, daar ondervond zij veel hartelijkheid en sympathie van Inlandsche zoowel als van Europeesche zijde. De Europeanen verwachten van haar, dat zij de vrouwen van de Inlandsche ambtenaren zal ontwikkelen. Zusje kan veel doen voor onze zaak.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek