Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Zonk hij naar de' afgrond, naar het donker Leêg? Gelijk een aadlaar op den Caucasus Gevangen in een wolk die splijt; zijn vlerken Waarmee de donder spot, in wervelwind Verward; zijn oogen die de zon aanstaarden Zonder verblind te zijn, door 't witte weerlicht Verbijsterd; wijl de zware hagel slaat Zijn worstlende gestalt', die eindlijk zinkt Voorover, en het hemelsche ijs omklemt haar.
"Nog houd ik wel trotsch, ja, trotsch houd ik 't hoofd, hoog boven de worstlende stroomen, doch iederen dag, dat zorg en verdriet omhangen mijn woon met hun rouwsomber kleed, dan, wakend, leef ik van droomen." Een maand later zat Kaja in het donker vóór de piano. Peter Dam lag schommelend, met een sigaar in den mond, in een gemakkelijken stoel dicht achter haar.
Weer kolden het kinderoog, het roodachtig, waterig hoornvlies, de zwarte dierlijk-wanhopig starende pupil in de bleekroode randing der vleesch-sneedjes, de roodere groef van den traanhoek. Zachte takjes rood doorsprietten 't wit, dat dicht bij den pupil brandrige vloeisels had. De gummidop zakte, opjagend den druppel krampachtig-angstig rolde de oogbol, trokken de leden, pogend 't oog te beschutten en het gekerm van 't worstlende kind doorgilde de zaal. Rustig werkte de dokter, kind na kind opnemend, spuitend, afdrogend. De kindren zaten in angstige stilte. Alleen aangonsde de stem van den geneesheer, het praten der juffrouw. Alle hoofdjes, ziekelijk, flets, bol, groot, waren in nieuwsgierige staring, b
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek