Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Nauwelijks was hij afgestegen, of hij wenkte den kastelein van Brugge tot zich en vroeg met dreigenden blik: "Zit de uitzinnige Kerel in de gevangenis?" "Ja, heer graaf", was het antwoord, "hij zal er blijven totdat het u gelieve hem te ontslaan." "Ontslaan?" herhaalde de vorst, bitter spottende. "Heeft men hem in den moordenaarskuil geketend?" "Neen, heer". "Waarom niet, kastelein?"
Hij wenkte zijn vrouw, die schielijk naderde, en toonde haar den op het papier geschreven regel, met doffe stem zeggende: "Haastig! de ladder! laat ons maken dat we weg komen! het spek moge in de val achterblijven." "Zonder den kerel den hals af te snijden?" vroeg vrouw Thénardier. "Wij hebben geen tijd." "Waarheen?" vroeg Bigrenaille. "Door het venster," antwoordde Thénardier.
Boven aan die trap wachtte hem een schouwspel, dat hem den adem ontnam, en zijn bloed deed verstijven " "Namelijk een lange gedaante, geheel in het wit, met een sluier over het hoofd en een lamp in de vermagerde hand," ging Meta voort. "Ze wenkte, terwijl zij onhoorbaar voor hem uitzweefde door een gang, zoo donker en koud als een graf.
Zij had dan ook niet veel tijd tot nadenken meer, want reeds toen zij haar hoofd aan de borst van haar beschermster neergevlijd had, was de »binnenleider" in de kamer gekomen, met de aankondiging: »Binnen weinige minuten zal hare doorluchtige Majesteit de opgeroepenen verwachten!" Spoedig daarop verscheen een kamerdienaar, en wenkte met een pluim van struisvederen.
De Kaffer wenkte: neen. "Welnu, als dat zoo is, dan raad ik je aan, om het Fransch te leeren," hernam Cyprianus. En zonder dralen begon hij zijn leerling eene eerste les te geven. Hij wees hem de meest gebruikelijke voorwerpen aan, sprak de namen dan uit en deed ze hem herhalen.
Dat was gericht tot den heer Losberne, die juist binnenkwam; de dokter wenkte Brittles heen te gaan, geleidde de beide dames binnen en sloot de deur. »Dit is de dame, die hier woont,« zei de dokter, op mevrouw Maylie duidend. Mr. Blathers maakte een buiging. Daar hij verlangde te gaan zitten, legde hij zijn hoed op den grond, nam een stoel en beduidde Duff, hetzelfde te doen.
Dat 's met-een goed voor m'n moeder! Holsma wenkte Kaatje die bang voor Wouter op eerbiedigen afstand het tooneeltjen aanzag. Ga aan juffrouw Pieterse zeggen dat de jongeheer by my is, en den heelen avend blyft. Ja, riep Wouter haastig, en... De geneesheer zag hem onderzoekend aan. Hy vreesde iets van de hem aangekondigde krankzinnigheid te bespeuren. Maar Wouter's oog spelde niets verdachts.
Een scherp kapmes in mijnen gordel stekende, wenkte ik den commandant toe, dat ik het zou gaan beproeven, en dat wie lust had, mij volgen kon, en ik liep het sterk hellende loefwant in, met vijf kloeke mannen achter mij aan komende. Zóó werkt het voorbeeld van een officier op de houding der mindere schepelingen!
Gij zeidet daar straks, dat, als wij eens gingen zitten, wij door de koude overvallen zouden worden, en niet meer zouden kunnen opstaan. Zonder mij hierop te antwoorden, wenkte hij mij, dat ik het stroo een weinig bij elkander moest vegen. Hij liet zich toen daarop nedervallen; hij klappertandde en eene rilling voer door zijn geheele lichaam.
Nu eens zeilde Hjalmar door bosschen, dan weer door groote zalen of midden door een stad; hij kwam ook door die, waarin de kindermeid woonde, die hem gedragen had, toen hij nog een heel klein kind was, en die altijd zoo goed voor hem geweest was; zij knikte hem toe en wenkte hem en zong het kleine vers, dat zij zelf gemaakt en aan Hjalmar gezonden had: Uw beeld, mijn Hjalmar, mij zoo lief, Zal nooit mijn hart ontglippen; Ik gaf u kussen zonder tal Op voorhoofd, mond en lippen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek