Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 24 juli 2025


»Om u te dienen, oud Alphabet," zegt Zeger, »we wenschen het nieuwjaar op Waterfontein te vieren. Hé, dat is al een poosje geleden, dat ge ons het a b c met knijpen en slaan hebt ingepeperd!" En de schaterlach der Boeren klinkt luide door de zaal.

»Frits ging om half vijf naar de familie Williams?" vorschte hij. Jansen knikte bevestigend. »En wanneer vertrok hij naar Rhodesia?" »Dien zelfden avond, naar ik heb vernomen," zeide Jansen. »Dus hij moet onderweg teruggekeerd zijn, om Waterfontein in de asch te leggen?" vraagde de grijsaard. Baas Jansen stutte het hoofd met de handen, en staarde strak naar den grond.

»Oom," zeide Frits, nadat ze zwijgend, ieder in zijn eigen gedachten verdiept, een groot eind hadden afgelegd, »ik dank u wel hartelijk, dat gij voor mij te Waterfontein zoo'n hartig woord hebt gesproken." »Ik hield je voor onschuldig aan den brand." »En ik was het ook, doch den schijn had ik tegen." »Is het raadsel opgelost, Frits? Heeft Jack dien nacht uw pak aangehad?"

»En al kunt ge Waterfontein niet meer uit zijn asch te voorschijn roepen " zeide het meesterke. »Wat bedoelt ge?" vraagde Frits Jansen met groote oogen. »Ik bedoel die brandstichting," zeide het meesterke schoorvoetend. »Wèlke brandstichting?" riep Frits in klimmende verbazing.

»Omdat het hem na de harde woorden, die er gevallen waren, onmogelijk was, Waterfontein voorbij te rijden," meende de grijsaard. Er volgde een pauze. »En waarom maakte Jack Williams den omweg?" vraagde de oude Kloppers opnieuw. »Hoe kan ik dat weten!" zeide Reinard Jansen. »Kon hij soms het gezicht der verbrande woning niet uitstaan?" zeide Kloppers.

Er volgde een lange en ernstige pauze. »Ga mee," smeekte het meesterke, en hij hief zijn zachte, weemoedige oogen op tot den jongen Boer. »Ik weet, dat de oude Dirk Kloppers uw ouders op de gedachte heeft gebracht, om Eliëzer hier heen te zenden." »Is oom Dirk op Waterfontein geweest?" vraagde Frits vol spanning. Het meesterke knikte bevestigend.

Doch van Krugersdorp kwam niemand. De zon brandde met gloeiende stralen boven Waterfontein, en toch kon tante Martje het in huis niet uithouden. Haar hart werd geslingerd en beefde als een riethalm, wanneer er de wind over heen gaat.

Zijn gelaat is een tint bleeker dan gewoonlijk; zijn rosachtige baard is gezengd, en het grijzende hoofdhaar geschroeid. Beide handen zijn met doeken omwonden. »Jullie hebt den brand gezien, die Waterfontein heeft verwoest," zegt hij; »wie kan mij de oorzaak aanwijzen van den brand?" Niemand zegt een woord.

Er knaagde nog iets anders aan zijn hart een worm, die hem pijn deed. Met vlammende letteren stond het afscheid van Waterfontein hem voor den geest, en al luider kwam het verlangen en een schreiende zielekreet om verzoening met zijn vader bij hem op.

»Ik dacht het wel," zeide hij schouderophalend; »'t is niet veel soeps!" En zich tot zijn broeders wendend, roept Zeger Jansen: »Op jongens, naar Waterfontein!" Zij gaan naar buiten, en een oogenblik later verkondigt luid hoefgetrappel, dat de Boeren zijn vertrokken. Charles Marling en Lena, zijne vrouw, zaten in de huiskamer.

Woord Van De Dag

soepe

Anderen Op Zoek