United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dankbaarheid kende hij niet; de diensten, welke Alba hem bewezen had, vergat hij maar al te spoedig. Reeds voor lang had de hertog Philips verzocht, hem van den zwaren last der landvoogdij te ontheffen. Toenmaals had de koning schoorvoetend dat verzoek ingewilligd en den hertog van Medina Celi naar de Nederlanden gezonden.
»En al kunt ge Waterfontein niet meer uit zijn asch te voorschijn roepen " zeide het meesterke. »Wat bedoelt ge?" vraagde Frits Jansen met groote oogen. »Ik bedoel die brandstichting," zeide het meesterke schoorvoetend. »Wèlke brandstichting?" riep Frits in klimmende verbazing.
Van de Latijnsche School te Shrewsbury stuurde men hem in 1825 als medisch student naar de universiteit te Edinburg; maar wijl hem de geneeskunde als beroep niet aanstond, bewilligde hij schoorvoetend in zijns vaders voorstel om predikant te worden.
Pieter stak opnieuw zijn voet in het water, en toen eenmaal zijn eene been tot aan de knie verdwenen was, volgde schoorvoetend zijn andere. »Brrr,» zei hij. »Wat is het koud.» Hij beefde inderdaad over zijn geheele lichaam. Karel en Bob besloten aan zijn weifelen een kort einde te maken. Snel liepen zij op hem toe en grepen hem, vóór hij de vlucht had kunnen nemen, ieder bij een arm.
Een wenk van den arts gebood haar, voor heden zich te verwijderen; en schoorvoetend, maar 't hart toch vervuld van vreugde, verliet zij hem om Koelloeka de heugelijke tijding te gaan mededeelen. Den volgenden dag vond deze zijn vriend weer aanmerkelijk toegenomen in beterschap en tot spreken ook weer in staat.
Schoorvoetend gaat Walten naar een kast in den muur, haalt de flesch te voorschijn, vult ’t eenige likeurglaasje dat hij rijk is en zet het voor den souffleur neer met de woorden: „Daar dan; meer krijg je in geen geval.”
"Maar hij is de roover, die...!" "Laat den man los!" gebood Gijsbrecht krachtig. "Wie of wat hij ook zij, laat hem los!" Aan dat bevel werd voldaan, zij het dan ook schoorvoetend. Vianen trad naar buiten, en Peer, die zich te Heukelom in het geheel niet meer op zijn gemak gevoelde, volgde hem met zeldzamen spoed. Nog nooit had hij zijn Heer zoo vlug bediend als nu.
De baas lachte nu ook, floot een paar malen en jawel, daar kwam de poedel, nog met een stuk touw achter zich aan, schoorvoetend naar hem toe. Hij was, geloof ik, bang, dat de baas boos zou zijn, maar die klopte zijn hond op den rug, streek hem over den kop, zoodat de poedel vroolijk kwispelstaartte en met hem meeliep." "Zou Foxje ook zoo iets kunnen doen, vader?" vroeg Dolf.
Onder alle hemelstreken, in alle klimaten werd het aanschouwd. "Wat zou wel de oorzaak zijn van die merkwaardige optische verschijnselen?", vroeg men zich af over de geheele aarde. En het antwoord op die vraag werd eerst schoorvoetend gegeven op twijfelende wijze.
"Goed," klonk het, "laat den slungel maar achter komen!" "Zie je," dacht Frans, "dat die vent wel verdient Beer genoemd te worden. Hij kent me niet eens, en noemt me toch slungel. Als hijzelf maar geen slungel is!" Schoorvoetend ging Frans naar achter en klopte met zekeren angst aan de deur. "Binnen!" riep een barre stem.