United States or Guernsey ? Vote for the TOP Country of the Week !
En Frits Jansen begrijpt nu zijn vader, en terwijl zijne oogen vochtig worden, antwoordt hij: »Dan zullen we dit opschrift nemen. Hoe zoet is het, verzoend te zijn!" »Ja," zegt zijn vader, terwijl zijn blik vol liefde en welgevallen rust op Frits, »ja, mijn kind, dat zullen wij tot opschrift nemen. En nu jongens, vooruit! Op naar Waterfontein!
Bij het stralende licht der Afrikaansche sterren kunt ge goed onderscheiden, wie daar in dat open rijtuig zit: het is moeder Jansen, die den tijd niet kon afwachten, dat haar man en haar kinderen waren teruggekeerd naar Waterfontein, en reeds sedert twee dagen hier is.
Williams was in de Kaapkolonie uit Engelsche ouders geboren, en had eenige jaren geleden, om zijne maatschappelijke positie te verbeteren, deze boerderij gekocht, die even als Waterfontein drie duizend morgen groot was. Het behoeft wel niet gezegd te worden, dat de staatkundige ideeën van Williams en van Jansen ver uiteen liepen, doch overigens was Williams een rechtschapen man en een goede buur.
O neen, een Afrikaansche Boer kon op Waterfontein geen kwaad doen. 't Is waar, de Engelsche agenten konden iemand door hun onuitstaanbaar gezanik het bloed uit de teenen halen, maar een Afrikaansche Boer deed er ook zijn tijd over, als hij op Waterfontein een klepper ging koopen of een paar struisvogels of een koppel schapen. Doch dat hinderde niet.
Doch zijn bitterheid verdween weer, toen hij staarde in het trouw en eerlijk gelaat van den Zoeloe. »Hoe laat heb ik Waterfontein afgestookt?" »Om tien uur misschien, Baas." »En om vijf uur was ik reeds van Williams vertrokken, en om tien uur was ik zes en dertig mijlen van Waterfontein verwijderd!"
»Ik had te Waterfontein moeten blijven," meent de kellner. »Ik geloof het," zegt Zeger. »Ge hebt het ook al niet ver gebracht in de wereld," laat hij er op zachteren toon op volgen »knecht in een Engelsche kroeg." Nu zetten de gebroeders zich aan het tafeltje neer, nemen de geweren van den schouder, en plaatsen ze voor zich, tusschen de knieën, de tromp tegen den grond.
Hij nam het schreiende wicht voorzichtig op, plaatste het voor zich op het zaâl en reed snel naar huis. Het kindje werd door moeder Jansen met liefderijke zorg opgenomen, en daar niemand anders vraagde naar den armen vondeling, bleef hij op »Waterfontein." Het was een zwak, teer wurmpje, die vondeling.
»Wèlke brandstichting?" zeide het meesterke met zijn zachte stem, maar er lag een stil en klagend verwijt in zijn woorden: »Frits, hoe kunt ge dat vragen! Ik bedoel dat gij uw daad, de brandstichting op Waterfontein niet ongedaan kunt maken, doch gij kunt uw vader om vergiffenis vragen."
In de nabijheid stonden een paar Kaffers, hieven de handen weeklagend omhoog en riepen: »O baas, nu brandt Waterfontein af." Het rieten dak stond in brand, en hulde het huis als in een reuzenmantel van vuur. Uit het achterhuis sloegen de vlammen reeds hoog uit.
Zij waren op den terugweg van een schietwedstrijd, en hadden in de verte den brand bemerkt. Ofschoon hun weg niet langs Waterfontein liep, hadden zij toch onmiddelijk den teugel gewend, en waren dwars over het open veld in den snelsten draf op het vuur aangereden.
Woord Van De Dag