Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
„Och God! zou hij ’t nou toch niet wezen?” denkt Dirk; maar hij vervolgt: „’k Heb wat in m’n viegelant gevonden, een kleine zwarte tasch met....” „Met bankpapier, een leeren taschje, een bankje van duizend er in en...?” „Juist, meneer! juist!
»Stemrecht voor Uitlanders," riep Lena, »dat kan immers niet! De naam van Uitlander duidt immers reeds aan, dat hij geen burger is!" »Laten wij over geen woorden kibbelen," hernam Marling. »De zoogenaamde Uitlanders zijn even goed burgers als de anderen; ik herhaal het nog eens." Lena stond op, en nam uit een tasch, die tegen den muur hing, een Hollandsch-Afrikaansch blad.
Ik voelde geen haast meer, geene drift, geene eigenliefde, geen verwijt tegen het lot. Ik sloeg mijn mantel om, stak mijn tasch onder den arm, sloot de deur en trok de straat op. Het was omtrent acht uur. De stad lag doodsch en grijs alsof een vroege nacht er reeds begon te dolen. Er waren bijna geen menschen meer op de baan. De huizen al gesloten.
Zie, de jongen snuffelt al in uwe tasch, en pas op, de geiten knabbelen aan de planten, die er uit steken; wat doet gij daarmede? Ik. Wij willen alles kennen; ik zal ze onderzoeken, de wortels en de bladeren, de bloemen en het zaad, om te ontdekken, hoe de plant leeft. De dieren plukken en eten ze zonder nadenken, uit instinct; doen zij niet beter?
De roode wrong, die om zijn hoofd is geslagen, de violetkleurige tabberd, de rood fluweelen tasch, die aan den gordel hangt, duiden aan, dat hij tot een deftigen stand behoort; maar ook schijnen zijn vijftigjarige ouderdom en de achtbaarheid van zijn voorkomen hem aanspraak te geven op den eerbied zijner stadgenooten.
Om die reden heeft het beeld van de gerechtigheid, dat in hun gerechtshoven zit, en zes oogen heeft, twee van voren, twee van achteren, en een aan iedere zijde, om alzijdige waakzaamheid uit te drukken, in haar rechterhand een open tasch met goud, en een zwaard in de scheede in haar linker, om te toonen dat zij meer tot beloonen dan tot straffen geneigd is.
"Da's niet waar!" zei het vroolijke meisje, "want ik heb den jongen al 'ezien met 'et haas. Maar waar zijn de hoenders, Teun?" "Ik heb er geen te pakken kennen krijgen!" zei Teun de Jager; maar hij gevoelde dat zijn gezicht hem verried. "Toch niet, Sij!" voegde hij er bij, toen deze hem ongeloovig aanzag. "Al waar, maat?" zeide zij, en greep naar de tasch om zich te overtuigen.
Ik zou met u leven, u nimmer verlaten, uwe vreugde, uwe smarten deelen, nevens uwe zijde staan tot aan het graf? Ach, ik kan aan zooveel geluk niet gelooven!" Robrecht nam de juweeldoos uit zijne tasch, opende ze en reikte de jonkvrouw het kostbare halssnoer. "Dakerlia", zeide hij, "gij weet tot welk einde mijne moeder op haar sterfbed mij dit juweel heeft geschonken. Aanvaard het uit mijne hand."
"Daar," zei ze, "zorg jij nu, dat de drie trouwe kameraden bij elkaar blijven, dan vind je ze morgen dadelijk weer klaar, om je te helpen bij je werk. En nu, waar behoort dit boek thuis? Moet je dat schrift meehebben? Hier is de tasch ziezoo, alles netjes er in voor morgen. De gebruikte boeken weer op de boekenplank. Klaar is 't."
Rolands, Frieda, De Veer en Lou namen ieder 'n punt van 't zware papier, waarop hij lag, droegen plechtig 'm uit, in den guldenden avond. "'t Overgeschoten lekkers in Eddy's tasch; dat is goed voor onder weg." "Wie maakt aanspraak op het blik, waar Else's rijstepudding in heeft gezeten?" "Ik," riep Gerard, "als souvenir. En voorloopig als botaniseertrommel."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek