Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Wees voorzichtig, ze zullen probeeren je uit te hooren...." Suze werpt hare krullen lachend in den nek, en betoogt, dat ze op dit punt volkomen gerust is. »Maar dan is het beter," gaat ze voort, »dat geen sterveling in Den Haag mij ooit in je gezelschap ziet! Mijn nieuwe huisgenooten mogen zelfs niet vermoeden, dat wij elkaar kennen!
Deze haastig geschreven brief, werd even haastig gevouwen en verzegeld, terwijl alleen het: "Aan Suze," op de buitenzijde werd gesteld, en nog dien zelfden middag zag Barend Flitz, die bij de weduwe Van Saffelen thee dronk, Van Bavik het raam voorbij stappen. Waar mocht dat heengaan? Naar stad? Neen! vervl.... naar de Gliekkes! "Zei je wat Barend?" vraagde de weduwe.
Van Reelant maakt zich met een haastig gebaar los, en loopt naar zijne tafel, waar hij een volkomen overbodig onderzoek naar zijn overhemd in het werk stelt. Suze ziet hem zwijgend aan, terwijl al hare trekken hoogen ernst uitdrukken. Langzaam begint haar oog te fonkelen. »Moet ik tot later wachten, Arnold?" »Ja, dat kan nu niet anders!"
Al zijn er heeren onvriendelijk genoeg om al de leden der lieve sekse van babbelzucht te beschuldigen van nieuwsgierigheid willen we zelfs niet spreken, wij rapen hier terstond den handschoen voor de aanvallige Suze op, en verklaren dat zij er een van de velen was, die desgevorderd kon zwijgen als.... men zegt, als een mof. Suze lachte wel wat vreemd, maar zweeg, zweeg bijna den geheelen avond.
Suze trad aarzelend eenige schreden vooruit. Van Reelant gevoelde zich wat beklemd, en sprak niet. Hij zette zijn hoed op het gesloten klavier en zag, dat Suze voor den spiegel bij den marmeren schoorsteenmantel bezig was voorzichtig de breede, nieuwe linten van haar mooi hoedje los te strikken. Terstond vloog hij haar ter hulp, en nam hij de kanten mantille en den hoed uit hare handen.
Er was repetitie bij mevrouw De la Pezuela .... heb je geschreid, Suze?" »Och, dat boek, anders niet! Ik voelde mij zoo beklemd, zoo ter neer gedrukt .... en nu las ik een oogenblik in Goethes Wilhelm Meister, en zie .... daar maken mij nu deze verzen zoo bedroefd...."
Suze, zoo onverwacht door Barend aangesproken, en, in presentie van dien jongen burgemeester tot spelen uitgenoodigd 't geen ze voor hem in 't geheel niet durfde kreeg ook een kleur en zei: "Wel neen Flitz," en had er gaarne bijgevoegd: We zitten zoo prettig! De heer des huizes bespeurde nu eerst dat Flitz zijn rug te zien had, en wendde zich links, met een: "Pardon vriendje."
't Zal niemand verwonderen dat Suze haastig de pianomuziek ter zijde schoof, het instrument dichtsloeg, naar hare plaats wipte en, niet de straks verlaten breikous, maar een borduurwerkje uit haar doos nam.
»Heugt het je nog, Suze!" fluistert hij »hoe we voor twee jaar in den barren winter van Lindenstein naar Osterwolde reden?" »Op den dag, toen De Huibert me vroeg!" »Wat is er veel veranderd!" »Maar ik ben dezelfde gebleven, Arnold! En jij?" »Vraag mij niets! Ik heb je lief!" Suze genoot in stilte van haar triumf.
Suze....? Ja, ze borduurde wel van tijd tot tijd een schulpje en een moesje, maar toch, ze kon niet aanhoudend naar beneden kijken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek