Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Hij wist niet hoe het zich had toegedragen, maar Suze had zich langzamerhand van zijne huisgoden meester gemaakt; zij begaf zich altijd naar zijne studeerkamer, als zij hem niet thuis vond.
Heesch van gramschap viel ze plotseling uit: »Dank je, Suze! Ik wil geen cent van je aannemen! Ik wist vooraf, dat het zoo zou gaan! Eens en vooral zweer ik je, dat je geen last meer van mij hebben zult. Ik heb veel geleden, en zal het wel niet lang meer maken! Maar zoolang als ik in deze ellendige wereld leven moet, zoolang zul-je uit mijne oogen blijven!
Flitz viel op dit laatste gezegde met de verklaring in, dat het toch anders "sjenant" was, 'en vreemde op 'en jaarfeest te hebben, en nog wel op het jaarfeest van Suus, en besloot met de vraag: "Wat jij Suus?" Neen, in waarheid, Suze vond er niets geen bezwaar ia.
Intusschen stoof de meid de keuken binnen, liet zich op een stoel vallen, maar gleed er onmiddellijk weer af en kwam terecht op eenige opgemaakte brooden, die nog gebakken moesten worden en op den grond bij het vuur gezet waren om wat te rijzen. "Hemeltje lief! wat is er met Suze aan de hand?" riep de pachtersvrouw uit. "Heidaar, Marie Jan waar zit je?
Hij dacht aan niets meer dan aan het luidkloppende hart, dat tegen het zijne bonsde.... Zij hadden dien avond veel te overleggen. Suze zeide, dat het al zeer laat was, dat zij volstrekt naar het Westeinde moest terugkeeren uit eerbied voor de familie De Milde, maar Van Reelant was immers bereid en vereerd haar naar huis te geleiden en hij had nog zooveel met haar te praten.
Wat zou je denken van zulk eene vrouw, Arnold?" »Dat zij een engel, dat zij een ideaal is!" Suze had haar hoofd aan zijn schouder gelegd en zag triumfeerend naar hem op. Van Reelant begreep haar. Hij werd meegesleept door hare geestdrift, beheerscht door hare overredingskracht, vastgeketend door de macht harer schoonheid....
"Moeder, ik denk dat het wel goed zou voldoen, als gij eene plaats als keukenmeid kondt krijgen en ik als kamermeid of naaister bij eene familie. Ik geloof dat zeker. Laten wij er beiden maar zoo frisch en vroolijk uitzien als wij kunnen, en alles zeggen wat wij kunnen doen, dan zal dat misschien wel gaan," zeide Emmeline. "Gij moet morgen al uw haar achterwaarts kammen, gladweg," zeide Suze.
"Onder ons," zegt de gastheer zachtjes, terwijl hij met de handen op den rug naar het turfvuur gekeerd staat: "'t is 'en beste jongen, geen kwaad zit er in, maar, zonder betrekking! Suze is mijn eenig kind, en hoe goed hij ook zijn moge, al is hij geen buitengewoon vernuft, je begrijpt: een schip in zee zonder bestemming, daar heeft de reeder geen vrede mee."
Handen geven is dorpsgebruik, vooral na nutslezingen, dáár evenwel zonder onderscheid of men heeft geluisterd en voldaan is, of wel heeft gegeeuwd en 't vervelend vond. De beide jonge dames die in 't vertrek bleven, zeiden.... niets, omdat ze niet recht wisten of zulks wel paste, en ook, omdat ze nieuwsgierig waren te weten wat Suze zoo opeens aan 't huilen had gebracht.
De spreker heeft gezien en gehoord; wacht een oogenblik, maar herneemt, na een vriendelijk knikje van mevrouw Gliekke, terwijl hij de jarige Suze bepaald aanziet: "De vroolijk lachende Blijdschap heeft hier hare bloemen gebracht, en, bid ik, dat de zachte Droefheid u trooste zoo 't leed eens mocht dagen, vuriger bid ik, dat de Blijdschap u voere door 't leven, tot aan 't graf in de verte."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek