Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
In stilte is vader zeker toch al ontevreden, want hij vraagt nooit meer of ik ook tijding heb, praat niet meer over onze toekomstige plannen en als ik van Frits spreek of iets zeg dat op onze vooruitzichten betrekking heeft, antwoordt hij niets, of met een glimlach en een onheilspellend schouderophalen!
PROTEUS. Doch paar'len noemt men blank; en 't zeggen is, Een zwart man is een paarl in 't oog der schoonen. Ja, van die parels, die het oog verduistren, Die 'k niet wil zien, en waar ik 't oog voor sluit. THURIO. En hoe bevalt haar mijn gesprek? PROTEUS. Slecht, als gij over oorlog spreekt. THURIO. Doch goed, als ik van liefde spreek en vrede? Nog beter, als gij haar met vrede laat.
Het is mij of ik opnieuw geboren ben, tot nieuw leven en tot nieuwe kennis. De gedachte aan de ongerijmdheid van den vooruitgang vervolgt mij. Met wijzen en dommen, met jongen en ouden spreek ik over niets anders." Op weg naar Samara hield Tolstoi zich eenigen tijd op te Kazan, waar hij o.a. Wladimir Iwanowitsch Joeschkoff opzocht.
Het is of hij eene elektriseer-machine in het hoofd heeft, wier vonken hem uit de oogen schieten." "Ongetwijfeld geef ik u toe, dat Lefebvre een buitengewoon man is, en gij moet niet denken dat ik kwaad van hem spreek.
12 October 1902. Al sinds een jaar heb ik wat van mijzelf gehoord, dat mij bedroeft. Ik ben coquet. Spaar mij niet, antwoord mij oprecht: ben ik coquet? En zoo ja, waarin dan? Ik ben er erg verdrietig om, want ik wil niets aan me of om me hebben dat wuft is. Iemand, geen kwaadspreker, zegt, dat ik met mijne oogen spreek. Is het waar?
Ik nader de stervende Marguérite Gauthier, vat haar hand in de mijne, zie haar aan en spreek zoo duidelijk mogelijk de enkele woorden van mijn rol: "Arme Marguérite!" Reeds wend ik mij om, toen de smeekende stem van Sarah me terug roept. Dokter, ga nog niet heen! Ik keer naar haar ziekbed terug, neem opnieuw haar pols op en roep uit: "Arme Marguérite!"
Ik spreek natuurlijk slechts van de bevolking op het platteland, die een gemakkelijk leventje leidt, nooit haast heeft, en alles liefst maar uitstelt tot morgen. "Manana!" zeggen zij. Van paardrijden houden zij bijzonder veel.
Als gij dit doet, meld ik u wond're zaken, Waarvan het weten u veel voordeel brengt; Wilt gij dit niet, 'k laat alles mij gevallen, En spreek niets meer; maar wraak verdelge u allen! LUCIUS. Zoo spreek dan; en behaagt mij wat gij zegt, Dan blijft uw kind gespaard, ja, 'k voed het op.
Lavinia, spreek! wat vloekb're hand heeft u Handloos gemaakt voor de oogen van uw vader? Wat zotskap goot ooit water bij de zee, Of wierp in Troja's laaien brand een mutsaard? Hoog was mijn leed gestegen, eer gij kwaamt, Thans spot het als de zee met elken dam.
Over moeder spreek ik niet, die ziel was ziek, maar over u wel want u was toch mijn vader!" Onrustig stond hij op. "Ik geloof niet, dat het goed voor je is, nu over zulke dingen te spreken," zeide hij. Doch zij hoorde hem niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek