Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
Daar zenden ze andere kleppers, die daar iets kunnen vertellen! Dat weet ik niet, mama; ik ben onafhankelijk, ik ken veel menschen, ik ben zoo geen wauwelaar van een advocaat, maar ik heb veel ondervinding en er zetelen er anderen dan Snepvangers.... De neringdoenden willen mij absoluut, verklaarde hij behagelijk.
Snepvangers vergat zijn Roepzaal, zijn verkoopingen, zijn stamkroeg en zijn vrienden; Madame begreep niet hoe zij het jaren volgehouden had in den winkel, Marieken koesterde de hoop hier dik te worden en fleurig, want zij was bleek en mager.
Antoine ploos zijn geitenbaardje, zijn gelaat stond ernstig en zijn woorden klonken beslist en doctoraal. Het was verbazend vreemd voor Snepvangers en Craen die gretig luisterden, wat de dames niet deden. Marieken knikte telkens alsof zij het fijne van de zaak verstond. De zon wordt kleiner, verzekerde eens Antoine. Maar jongen wat ge nu zegt, schuddebolde zijn vader.
De slapers ontwaakten, namen hun gepak, stapten uit. Mie met haar kabas aan den arm volgde Snepvangers, die met nijdige wippasjes de reizigers naar het buffet vergezelde. Hij kreeg den gids te pakken. Met dat wijf zonder hoed en met een voorschot willen wij niet reizen, verklaarde hij dapper.
Zoo kwam M. Snepvangers op het gedacht ook een hond te houden. En vermits het buiten zoo eenzaam was, vond elkeen het goed dat een waker 's avonds op het erf zou kunnen passen. Dan sliepen de bewoners der Villa Yvonne nog veiliger. Het beest, een grimmige doghond, kon huilen en blaffen dat het een aard had. Hij was weldra berucht om zijn kwaadaardigheid, erkende enkel Snepvangers.
Ik had veel liever meegevochten, Mijnheer Snepvangers, maar er werd geintrigeerd... en ik had last van gebarsten aders in de beenen... Lang gediend, Generaal? Als kind reeds in de soldatenschool... haast vijftig jaar militair geweest. Nu is er vooruitgang voor de jongeren... les jeunes... zij zullen weten wat oorlog is... Opgepast, Mijnheer Snepvangers!
De secretaris, een gewezen onderwijzer, wiens ambt betaald werd, gaf uitleg over de kieswet, leerde hen wat zij te doen hadden als getuige in de kiesbureelen en cijferde de ingewikkelde kansen na om de kandidaten gekozen te zien. Toen Snepvangers hun lijst op de aanplakplaatsen in de stad zag prijken, en zijn eigen naam en al zijn voornamen las, toen oordeelde hij de kansen gunstig.
't Is niks, lieve jongen, gaat ge mee?... Ik ben zoo benauwd in 't donker... Ik ben geen lieve jongen, zei Snepvangers ernstig. Och kom... Ik ben geen lieve jongen, hield hij vol, ik ben een deftig oud man!... Ik zie het liefst oude heeren... Kom... Wat denkt ge wel... ik ben getrouwd... Dat is ook al niks... 't Is oorlog!... Toen was Snepvangers bang geworden voor de verleiding.
Och, och, zuchtte Snepvangers, 't is toch niet waar zeker? Jawel, maar laat mij dan maar roepen... Ik zal wel raad weten... ik heb al twee pooten genezen met een saaien draadje in lijnolie gedrenkt en warm zand in het kot... Dan hebt ge niet lang plezier van een kanarievogel, wantrouwde Snepvangers.
Ik ben dus 'n framasson, 'n zatlap en 'n stoeffer! Wat wilt gij, Mijnheer Snepvangers, ik begrijpt u niet, verweerde de slungel angstig. Wij zijn nu onder vier oogen, niemand ziet ons, span nu maar een proces in zonder getuigen, deugniet, sjamfoeter, vuile jezuiet! Snepvangers moest telkens opwippen om met zijn vuist te kunnen bonken op de tronie van den lange.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek