Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Ellen had zich sedert gisteren bijzonder kloek gehouden; zij was gelukkigerwijze door de Roodhuiden niet zoo streng behandeld als de volwassen, mannelijke gevangenen. Toen deze laatsten zich van hun boeien bevrijd hadden, om zich op de hoofdmannen te werpen en die te knevelen, was zij geheel alleen bij het door Old Shatterhand uitgedoofde vuur blijven zitten.
"Dan zullen wij de pijp laten rondgaan," vervolgde Old Shatterhand. "Ik zal u de woorden voorzeggen, die gij daarbij nazeggen moet." "Zeg ze, ik zal ze nazeggen." Deze bereidwilligheid scheen een goed teeken te zijn, en deed den goedhartigen jager innig genoegen; maar toch kon hij niet nalaten er een waarschuwing bij te voegen: "Ik hoop, dat gij het dezen keer eerlijk meent.
"Maar ik verlang, dat onze paarden in de nabijheid van onze tent zullen blijven." "Ook dat wil ik toestaan, ofschoon ik niet begrijp met welk inzicht Old Shatterhand dat verlangt. Denkt hij misschien, dat hij nog kans heeft om te ontkomen? Ik zeg hem, dat zijn tent omringd zal zijn door een drie-, vier-dubbel cordon van krijgslieden, zoodat hij onmogelijk ontkomen kan."
Als een ander het opneemt, gaat het af, en met dat schot raakt hij zijn eigen vrienden, of misschien wel zich zelf. Ik taal er niet meer naar, ik taal er niet meer naar!" "Dat is zeer verstandig van u," sprak Old Shatterhand op een ernstigen toon. "Gij moogt van geluk spreken, dat het ditmaal slechts één keer afgegaan is. Het zal louter geweest zijn om u een klein lesje te geven.
Hier hield Old Shatterhand halt, terwijl hij zei: "Hier is de plaats, waar wij aan onze paarden een poosje rust willen gunnen, en in dien tijd kunnen wij onze prairie-honden braden en water hebben wij ook, zooals gij ziet." Er stroomde namelijk van onder die steenen een beekje te voorschijn, dat kronkelend de vlakte doorliep, en dan in het bosch onzichtbaar werd.
"Juist, met een houweel. Die lieden willen dus niet jagen, maar graven. Het is bepaald niemand anders dan de bende van den roodharigen kornel." "Ik ben volkomen van hetzelfde gevoelen; maar toch moeten wij het voor mogelijk houden, dat het ook anderen geweest kunnen zijn." "Dan konden slechts goudgravers hier voorbij zijn," zei Old Shatterhand; "en dat betwijfel ik." "Op grond waarvan?
Old Shatterhand zei tegen zijn metgezellen: "Ik heb mijn streng, tot mijn leedwezen, niet al te strak durven houden; want ik was bang dat die zou breken. Ik ben met de bedongen voorwaarden allesbehalve in mijn schik." "Wij moeten er tevreden mee zijn, aangezien er geen betere te bedingen waren," zei de lange Davy. "Wat mij zelf aangaat, maak ik mij volstrekt niet ongerust.
Zijn hand wilde naar zijn revolver in den gordel grijpen; maar op hetzelfde moment voelde hij zich bij den kraag gegrepen, uit den zadel getild en overgewipt naar Old Shatterhand, die hem dwars voor zich over zijn paard legde, en hem het snel als een weerlichtstraal getrokken mes op de borst zette, en toen, nogmaals lachende, uitriep: "Spreek verder, sir: U wilde nog iets zeggen, geloof ik.
Dit bleek, toen hij eindelijk de bijna als ironie klinkende opmerking maakte: "De roep van Old Shatterhand is groot; maar de groei van zijn gestalte is daaraan niet geëvenredigd." Old Shatterhand was wel is waar iets grooter dan de meeste mannen van middelbare lengte; maar een reuzengestalte had hij volstrekt niet. En de Roodhuid had zich den jager altijd voorgesteld als een echten Goliath.
Old Shatterhand en Old Firehand kunnen afstijgen en hun paarden zoolang aan andere handen toevertrouwen; want zij moeten achter ons volgen, om dadelijk ons spoor weg te maken, ten einde den Yampa-Utahs niet te laten merken, dat wij een zijweg ingeslagen zijn." Dit gezegd hebbende sloeg hij dadelijk linksaf in dien warboel van steenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek